70 jaar en naar Hattem

Vannacht om half drie zijn we alle twee klaar wakker en Bert realiseert zich dan dat ik jarig ben. Natuurlijk feliciteert hij mij en dan vraagt of ik al een cadeautje wil. Ja natuurlijk, wie kan er en cadeautje weigeren? Het blijkt een cadeautje te zijn van Paula wat ze aan Bert heeft meegegeven. Dank je wel Paula.

Als we opstaan is het rustig weer, wel bewolkt maar geen regen. Een goed begin van de dag dus. We gaan eerst op ons gemak ontbijten, het is niet erg druk. Er zijn maar twee tafeltjes bezet. Het ontbijt is goed, verse broodjes en diverse soorten beleg.

Na het ontbijt gaan we met de auto naar Hattem, fietsen is iets te veel gevraagd want dat zou beteken dat we ruim 100 km fietsen vandaag en dat vinden we toch een beetje te veel. Bovendien moeten w uiterlijk half 4 weer terug zijn in verband met een wijnproeverij.

In Hattem lopen we naar het Bakkerijmuseum. We hebben niet kunnen reserveren want alles was vol maar we vragen of er nog ruimte is. We hebben geluk, we kunnen meteen het museum in. Het is er behoorlijk druk en er zijn veel kinderen. Logisch want het is herfstvakantie en de kinderen krijgen allemaal een speurtocht mee.

Het Nederlands Bakkerijmuseum is een museum in Hattem, opgericht door Gerrit Willem Barendsen in 1977. Het museum bestaat uit twee hoofdgebouwen, namelijk het "Pand" en het "Backhuys". Het Pand heeft het interieur van een 18e-eeuwse bedrijfskeuken. Het Backhuys werd in 1985 gekocht en in 1987 onderdeel van het museum. Het Backhuys was eerst een café. De twee gebouwen werden in 1990 met elkaar verbonden door een ondergrondse tunnel. Verder zijn er nog twee gebouwen; in het ene gebouw is de winkel gevestigd en in het andere een café met groot terras waar je ook heerlijke verse poffertjes kunt eten.

Het museum werd in 2000 een officieel geregistreerd museum. Hier zie je de geschiedenis van het bakken van de Egyptische tijd tot heden. Heel bijzonder vind ik een speciale verzameling van alles wat met Droste te maken heeft; nooit geweten dat er een compleet servies was met de afbeelding van de verpleegster van de Droste cacao.

De kinderen mogen allemaal zelf een speculaaspop maken, die later gebakken worden in de oven. Na een uurtje kunnen zij hun speculaaspop ophalen. In de kelder van het gebouw laat een bakker op humoristische wijze zien hoe je van brooddeeg dierfiguren kunt maken. Ook vertelt hij de groot/ouders hoe belangrijk het is dat er weer bezoekers mogen komen want dat is hard nodig voor het voortbestaan van het museum.
Hij maakt onder andere een konijn, een haas, een zwaan en samen met twee kinderen ook een vogelnest en een mooie broodvlecht. De kinderen, die hebben geholpen bij het maken ervan, mogen het gebakken product later ophalen. De andere dieren kunnen in de winkel gekocht worden.

Na het museumbezoek gaan we lekker koffie drinken met poffertjes, mmm erg lekker!
Nu gaan we naar de juwelier net om de hoek. In juni, tijdens onze fietscruise, waren we hier ook en we hebben toen mooie sieraden gezien. En omdat ik jarig ben heeft Bert besloten dat ik iets moois uit mag kiezen. Nou, dat lukt heel goed. In de etalage wijs ik enkele mooie stelletjes aan: ketting en oorbellen. Nadat we hebben gekeken welke het mooiste staat heb ik een heel mooi setje uitgekozen, zie de foto.

Inmiddels is het half drie en op een terrasje genieten we samen van een glaasje wijn en bier. We hebben hier in juni ook gezeten en dankzij de terrasverwarming is het hier goed toeven.

Vervolgens gaan we weer terug naar "Buitengoed Fredeshiem". De oorsprong van Fredeshiem moet worden gezocht in Engeland, bij de inspirerende invloeden van het Engelse Quakerscentrum in Woolbrook. 
Fredeshiem, een van de drie grote huizen binnen de Doopsgezinde Broederschap, is ontstaan uit de contacten van enkele doopsgezinden met de Quakers in het Engelse Woodbrooke en wat later met de Woodbrookersbeweging in Barchem. Tjeerd Oeds Hylkema (1888-1962) bezocht in het begin van de vorige eeuw tijdens zijn studietijd meerdere malen dit internationale studiecentrum van de Quakers en raakte onder de indruk van het frisse en dienende christen-zijn zonder al te veel gepreek. Bij Hylkema groeide de wens voor een eigen oord om tot rust en bezinning te komen, een centrum voor jong en oud, waar het geloof kon worden beleefd.

Samen met 3 broeders ging Hylkema op zoek naar een geschikte plaats, maar in Friesland werd deze zoektocht geen succes. Tijdens een dienst in Steenwijk vertelde hij over hun vruchteloze zoektocht. Een van de gemeenteleden maakte hen vervolgens attent op het uitgestrekte landgoed De Eese. Hylkema bedacht zich geen moment, dezelfde week was de koop afgerond. Een half jaar na de aankoop stond het huis er en in 1929 vond de opening plaats. Het werd Fredeshiem genoemd "erf van Vrede".

In de 90-jarige geschiedenis is Fredeshiem sterk veranderd. In de eerste jaren na de oprichting was het huis slechts in de zomermaanden geopend. Vanaf 1943 konden gedurende het gehele jaar gasten worden ontvangen. De praktische leiding berustte bij een beheerder, terwijl gastenleiders de dagelijkse gang van zaken m.b.t. de gasten verzorgden. In de jaren ’70 kregen ze voor het eerst te maken met serieuze problemen. Niet alleen vergrijsde de broederschap, de doopgezinde kenmerken van soberheid en eenvoud kwamen haaks te staan op de toenemende vraag naar kwaliteit en comfort. 

Dankzij de persoonlijke inzet van zeer velen biedt Fredeshiem echter nog steeds een warm onthaal aan een groot aantal gasten, Friezen en niet-Friezen, doopsgezinden en niet-doopsgezinden.
In 1980 werd de Vereniging Vrienden van Fredeshiem opgericht ter (financiële) ondersteuning van het huis.

Om kwart voor vier zijn we weer terug in onze kamer en we frissen ons en beetje op. We lopen naar het restaurant toe waar een meneer zit die voor ons de wijnproeverij uitlegt. Hij doet dat heel rustig met leuke verhalen tussendoor. De wijnen komen uit Europa, Afrika en Zuid-Amerika.
Hij begint met de witte wijnen en gaat langzamerhand over naar de rode wijnen. We krijgen iedere keer twee slokjes en spoelen daarna door met wat water. Bert vond een Baskische witte wijn het lekkerst en ik een Siciliaanse rode wijn. Van de laatste hebben we een doos besteld en die wordt donderdagavond in het hotel afgeleverd.
Het is trouwens best opvallend dat hij niet echt een verkooppraatje houdt, hij legt de wijnen uit en dat is het. Als ik er niet om vraag dan wordt er ook niets verkocht.

Na de wijnproeverij gaan we nog even naar onze kamer. Om 18.00 uur vertrekken we naar Steenwijk om lekker uit eten te gaan. Op het marktplein, waar inmiddels de kermis is opgesteld die morgen begint, gaan we naar grandcafé "De heren van de Rechter".Hier genieten we van een heerlijk diner. Soep vooraf en dan een grote tapasplank met warme en koude gerechten. Ruimte voor een dessert hebben we dan niet meer dus na de koffie rijden we weer terug naar ons hotel.

Al met al een fijne 70ste verjaardag waarbij ik zeker alle felicitaties via FaceBook en WhatsApp wil noemen. Ik word bepaald niet vergeten.