Naar de "Alte Edelsteinschleiferei" en het edelsteenmuseum

24 september 2020 - Stipshausen, Duitsland

Vanmorgen tegen 6.00 uur gaat het luchtalarm af in het dorp en kort daarna rijdt er een wagen met sirene langs het huis. Ik kan niet zien wat het is maar waarschijnlijk is het de brandweer. Later op de dag vertelt onze "huisbazin" ons dat het inderdaad alarm is voor de brandweer. Het hele dorp weet dus dat er iets aan de hand is zo.

Het is vandaag bewolkt, het heeft vannacht geregend en de temperatuur is duidelijk omlaag gegaan. Maar de zon schijnt alweer door de wolken dus wie weet valt het allemaal weer mee vandaag. 
We ontbijten lekker uitgebreid met croissants, een gekookt ei en opgepiepte broodjes, lekker hoor.

Na het ontbijt gaan we naar de "Alte Edelsteinschleiferei" in Asbacherhütte, een kwartiertje rijden. We hebben trouwens überhaupt niet veel gereden deze week, alles was dichtbij. Het is even zoeken want we slaan te vroeg rechtsaf maar we vinden het, natuurlijk, toch. We verwachten wel een grote parkeerplaats maar er kunnen slechts 3 - 4 auto's staan. Ook zien we geen groot gebouw of zo maar meer een grote schuur maar als we het bordje volgen dan komt er ineens een hoofd uit een bovenraam tevoorschijn. Die wijst ons naar de eigenaar van de edelsteenslijperij - Ernst-Otto Biehl - die achter ons loopt.

Hij gaat ons de rondleiding geven en begint buiten bij het water. Dit is een afgeleid beekje van de Fischbach wat heel lang geleden is gegraven door de oprichters van deze slijperij. Het water moet met een bepaalde kracht naar de slijperij toe stromen en daarom zit er een soort schuif die meer open of dicht gezet kan worden. Ook zit er nog een extra uitloop voor het geval er teveel water uit de Fischbach komt.
Het water loopt naar het waterrad dat buiten de slijperij zit, het draait nu ook.

Vervolgens gaan we de slijperij binnen, inderdaad een grote schuur die erg vol staat. Het waterrad brengt via allerlei raderen en banden allerlei apparaten in beweging en dat gaat 24/7 - en waarschijnlijk het hele jaar - door. Hier worden de ruwe stenen aan plakken en stukken gezaagd en daarna gepolijst. Als je dan de ruwe stenen ziet liggen dan vraag je je af hoe men aan de buitenkant ziet wat voor stenen het zijn. Ernst-Otto vertelt ons dat je dat wel leert in de loop van de tijd. We begrijpen in ieder geval wel hoeveel tijd en moeite het kost om mooie edelstenen te krijgen uit die grote stukken ruwe rots.
Op de foto kun je zien hoe de mensen liggend de stenen slepen.

De generator die stroom levert is meer dan honderd jaar oud en levert 100 volt gelijkstroom; de lampen daarvoor worden in Europa niet meer gemaakt, die komen nu uit Amerika. Ook de onderdelen van de generator moeten apart gemaakt worden. Je waant je echt een stuk terug in de tijd als je in die slijperij staat.

Na deze rondleiding gaan we naar de winkel want natuurlijk kunnen we mooie stenen en sieraden kopen. We kijken op ons gemak rond en we begrijpen wel dat dit een belangrijke toevoeging is om iets te verdienen. Van de rondleidingen zal hij zeker niet rijk worden want dat kost slechts € 2,50 per persoon en we hebben niet het idee dat het storm loopt.

We vervolgen onze weg naar Idar-Oberstein waar we het edelsteenmuseum willen bezoeken maar eerst gaan we aan de koffie in de Hauptstrasse, waar ook het museum is.
Het museum is in een mooi oud pand en we krijgen eerst iets te zien over de geschiedenis van de slijperijen, die er allemaal waren. Dat waren er vroeger erg veel, bijna allemaal draaiden ze op waterkracht. De meeste gebouwen zijn afgebroken en een enkel gebouw is verbouwd tot woonhuis of iets anders maar er zijn nu nog maar 4 edelsteenslijperijen die op deze manier bestaan. Er zijn wel heel machinale edensteenslijperijen want uit de hele wereld komen er stenen die hier geslepen worden.

Ongelofelijk hoeveel soorten edelstenen er zijn en wat je er allemaal van kunt maken. Van kleine tot heel grote voorwerpen en van sieraden tot gebruiksvoorwerpen. Het is duidelijk dat het wel allemaal spullen zijn voor de rijkeren van de samenleving. Ook zien we een rond stuk steen wat geen edelsteen is maar versteend hout uit Amerika. Het is net een tafelblad voor een bijzettafel, helaas mogen het niet meenemen. Jammer want qua kleur en grootte zou het goed passen bij ons.

In de winkel, die er natuurlijk is, is veel moois te zien maar de prijzen liegen er dan ook niet om. Natuurlijk zijn er ook goedkope stenen te koop maar die zijn van synthetische makelij en dat zien we niet zitten.

Nu gaan we naar het centrum van Idar-Oberstein en eten op een pleintje onze laatste warme maaltijd van deze vakantie. Morgen gaan we helaas weer huiswaarts. Op weg naar huis brengen we nog even en bezoek aan de Lidl voor wat stokbrood voor vanavond. Het begint inmiddels ook steeds meer te betrekken en tegen de avond begint het te regenen. Gelukkig zitten we dan droog en warm in het appartement.

Als we terug zijn in ons appartement gaan we eerst pruimen en appels plukken in de tuin, voordat het gaat regenen. Gelukkig hebben we nog wat extra tasjes bij ons zodat we het makkelijk kunnen meenemen. Niet te geloven zo veel als er nog in de bomen hangt en wat er allemaal al op de grond ligt. Ook plukken we nog wat minitomaatjes, lekker bij het stokbraad vanavond.

We sturen onze huisbazin een appje dat we thuis zijn met de vraag hoe we de betaling moeten regelen. Ze staat bijna onmiddellijk beneden aan de deur en komt mee naar boven. Wat een leuke vrouw is dat en met het hart op de tong. Jullie weten dat ik kan ratelen maar dat is niets vergeleken bij haar dus dan weten jullie het wel. En haar Duits is niet zo heel eenvoudig te volgen.
Als iemand in deze buurt eens vakantie wil houden dan kunnen wij haar huis zeker aanbevelen.

Foto’s

3 Reacties

  1. Ineke Hoogendam:
    24 september 2020
    Bedankt voor jullie informatieve reisverslagen! Veilige thuisreis!
  2. Ina:
    25 september 2020
    Leuk hoor. Dank je wel.
  3. C.J. van Ham:
    25 september 2020
    Het was weer erg leuk om jullie op vakantie te volgen,hartelijke groetjes van Cor en Marianne.