Naar het archeologisch park van Selinunte

Het heeft vannacht hevig geonweerd en ook heel hard geregend en de verwachting is dat de kans op regen pas tegen 11.00 uur minder wordt. Tot onze verbazing is het heerlijk zonnig als we wakker worden met hier en daar een wolkje. We gaan lekker ontbijten. Het ontbijt hier op Sicilië is trouwens wel heel anders dan we gewend zijn. Erg veel zoete taarten etc en veel fruit. Gewoon brood is er ook meestal niet, wel die boterhammetjes die je moet roosteren. Weinig of geen vleeswaar of kaas en heel soms een ei. Misschien komt het doordat we niet in de gewone hotels verblijven maar altijd wel in/op een aparte lokatie. Gelukkig is er wel altijd koffie en thee.

Na het ontbijt ga ik in de receptie zitten om het verhaal en de foto’s op de website te zetten want het internet is hier erg slecht. En we willen jullie natuurlijk de verhalen en foto’s niet onthouden want jullie rekenen erop toch?

Na mijn verslaglegging gaan we naar het archeologisch park van Selinunte, ongeveer 10 km hiervandaan. Dit archeologische park is pas sinds kort omheind, daarvoor kon je er gewoon met de auto doorheen rijden. Het park bestaat uit meerdere delen en het is dan ook aardig wat loopwerk vandaag. De toegangskaartjes hebben we gisteren bij het hotel al gekregen.

Als we aankomen is het niet druk op de parkeerplaats. We laten de kaartjes zien en lopen naar binnen. Daar staat een groot bord als plattegrond, op papier krijgen we die helaas niet mee. Je kunt je met golfkarretjes naar de diverse onderdelen laten rijden maar dat doen we niet. We zien wel hoever we komen, we kunnen altijd terug nog meerijden.

Daar de archeologen niet zeker zijn van de oorspronkelijke bestemming van de tempels, hebben zij ze met letters aangeduid. Het zijn trouwens ook allemaal Dorische tempels. De oorspronkelijke vesting werd in de 7e eeuw voor Chr. gesticht tussen twee rivieren en er was ook een haven. In 409 voor Chr. werd de stad door aartsvijand Segesta met hulp van de Carthagers belegerd en geheel met de grond gelijk gemaakt. 5000 bewoners werden gevangen genomen, het overgrote deel van de bevolking werd vermoord of als slaaf verkocht. De tempels werden geplunderd en verwoest.

In de vroege middeleeuwen werd Selinunte getroffen getroffen door een aardbeving waardoor er geen steen op de andere bleef staan.

We beginnen bij de oostelijke tempels, E, F en G. Tempel F uit 530 voor Chr., de middelste van de drie, is de oudste en de kleinste en is vermoedelijk toegewijd aan de god Athene. Aan alle brokstukken kun je zien dat hier een tempel heeft gestaan maar er is weinig meer van over.

Tempel G uit 520 voor Chr. is nu een chaotische massa stenen, ik snap echt niet dat archeologen hier nog iets van begrijpen. Toen Carthago de stad verwoestte was deze tempel nog niet afgebouwd en dat kun je zien omdat de stukken zuil nog geen verticale gleuven hebben.

Tempel E uit 465-450 voor Chr. is vermoedelijk aan Hera gewijd. Deze tempel is ten dele herbouwd in de jaren 20 van de vorige eeuw en we mogen gewoon door de tempel heen lopen. Het voelt echt een beetje aan alsof je op gewijde grond loopt en het maakt op deze manier ook meer indruk dan de tempels van Agrigento.

We beginnen aan de wandeling naar het tweede deel, de Akropolis en dan komen we langs het museum. Dat ziet er nog erg nieuw uit en is gelukkig ook niet massaal opgezet waardoor je er veel meer van onthoudt. Ook hier, net als op de borden bij de tempels, alles in het Engels. Dan lopen we verder. De Akropolis ligt op een heuvel tussen de rivieren Selinus (nu Modione) en Hypsas (nu Gorgo di Cottone). De muur om de stad is grotendeels bewaard gebleven, de haven van deze stad is dichtgeslibd.

Hier hebben 5 tempels gestaan nu aangeduid met O, A, B, C en D. Tempel C is de oudste uit de 6e eeuw voor Chr. Hiervan zijn enkele zuilen weer overeind gezet. Van de andere tempels resten helaas alleen heel veel stenen en soms goed herkenbare onderdelen. Zoals ik al eerder heb verteld staan de zuilen zonder tussenstuk op de ondergrond maar bovenop de zuilen zitten mooie stukken. We dachten dat dat verschillende onderdelen waren maar het rechte en ronde deel zijn uit één stuk rots gehakt. De zuilen werden in delen uit de rotsen gehakt in de steengroeve en daarna pas vervoerd naar de bouwplaats. Op de maquette kun je zien hoe dat in de steengroeve in zijn werk ging.

Verder zijn er in de Akropolis heel veel restanten te zien van de huizen. Er liep vanaf de poort een grote rechte straat naar de zeekant van de stad en daarop waren de zijstraten haaks gezet. Dat is nu nog steeds goed te zien. Helaas is er maar een klein deel van de stad helemaal opgegraven, een heel groot deel zit nog onder de bomen planten en grond. Een groots karwei om dat allemaal weg te halen.

We kunnen nog verder gaan om te kijken naar het heiligdom van Demeter Malophoros, het heiligdom van Zeus Meilichios en tempel M maar de moed daarvoor ontbreekt ons. Het is namelijk zeker een kilometer lopen en Bert ziet op zijn telefoon dat we al ruim 6 km gelopen hebben en dat in de warmte. We gaan dus terug naar onze auto.

We rijden naar Marinella om daar een pizza te eten maar helaas, pizza’s worden alleen na 17.00 uur geserveerd. We rijden naar Castelvetrano om daar wat te eten maar Bert ziet de MacDonalds en hij heeft zo’n trek in een milkshake dat we besluiten het makkelijk te houden en daar te eten. Daarna doen we wat boodschappen bij de Lidl en gaan we terug naar onze kamer. Een lekker rustig dagje verder dus ik ga dit verhaal zo plaatsen ook al is het nog vroeg namelijk 20.00 uur.