Van Casale Leto naar Case di Latomie

Om half acht zijn we wakker en het weer ziet er goed uit, wel wat bewolking maar een lekkere temperatuur. We hebben vast weer geen jas nodig vandaag. Bert voelt zich gelukkig al een stuk beter, nog wel een gevoelige buik maar dat zal moeten slijten. We doen het gewoon wat rustiger aan. Voor vandaag staat alleen de reis naar Castelvetrano, naar onze volgende pleisterplaats, op het lijstje en wat we onderweg zoal tegenkomen.

Na het ontbijt nemen we hartelijk afscheid van onze gastvrouw en gaan we op pad.

Ik ben gisteren trouwens iets vergeten te vertellen. Toen we ’s middags bijna bij Casale Leto waren ben ik uitgestapt om foto’s te maken van het bordje met de aanwijzing van Casale Leto. Dit uiteraard voor onze Leto en zijn papa en mama. Er stopte een Italiaanse motor, die iets vroeg over Casale Leto. Ik probeerde uit te leggen dat wij daar naar toe gingen maar hij ging voor ons uit rijden en toen we er bijna waren keerde hij om. Wij dachten dat wij hem de weg moesten wijzen maar hij wees ons de weg. Wat een vriendelijke mensen zijn het toch.

Onderweg gaan we tanken en we proberen geld te pinnen maar dat laatste lukt in eerste instantie niet. Ofwel de automaat is buiten werking ofwel hij accepteert onze pinpas niet. We hebben wel geld nodig want ik heb eergisteren de taxichauffeur contant betaald en vanmorgen bij het hotel ook dus we hebben samen nog iets van 10 euro. Gelukkig lukt het uiteindelijk wel.

We vermijden de grote weg maar dat heeft wel tot gevolg dat we er langer over doen. We rijden naar de kust en zoeken de “Turkse trappen” op. In dit deel van de kust zijn er witte krijtrotsen zoals in Engeland bij Dover maar dan gelaagd, het lijken net trappen. Van hieruit vielen de Turken Agrigento aan en ze beklommen de rotsen hier vanuit zee; vandaar deze naam. We bekijken de trappen van bovenaf want je kunt er wel komen via het strand maar dat is een aardig stuk lopen. En dan balancerend over die trappen, dat is voor ons toch iets te pittig.

Als we een stukje doorrijden komen we wel bij het strand en vandaar uit kunnen we mooie foto’s maken. We hebben ook wel trek in een kopje koffie maar er is niets open dus we rijden verder. Per ongeluk komen we in het hoger gelegen dorp Realmonte, een leuk dorp en weinig toeristen. Op het dorpsplein zie je de oude mannen gezellig kletsen met elkaar. Het lijkt wel of iedereen op de been is en vrij heeft maar het is dan ook zondag. Op een terrasje, nou ja een paar bankjes op straat met wat bloembakken ernaast, drinken we lekker koffie met een echt Siciliaanse zoete cannoli. Het is echt verbazend hoeveel zoetigheid de Sicilianen naar binnen werken. Het is hier goed toeven en we genieten van de sfeer daar.

Via wat smalle wegen gaan we verder richting Marinella, een plaatsje aan zee vlakbij ons volgende verblijf. Onderweg helpen we twee Engelse dames, die Selinunte niet kunnen bereiken. Er is een doorgaande weg afgesloten. Ze rijden achter ons aan naar Marinella en daar vandaan is het prima te vinden.

Ook daar is het niet zo druk, je merkt best dat het seizoen op zijn einde loopt. Voor ons prima zo, want ik denk dat je daar ’s zomers over de hoofden kunt lopen omdat hier een van de weinige stukjes strand is op Sicilië. We lopen een stukje over de pier en eten daarna een heerlijk broodje op een terrasje, echt een goed belegd broodje. Voorlopig hebben we geen honger meer.

Het is nu nog 10 minuten rijden naar ons verblijf, Case di Latomie. Het is deze keer niet ver van de bewoonde wereld en dat merk je meteen. Het is vrij druk op de parkeerplaats dus we zijn deze keer zeker niet de enige gasten. Ook wel eens gezellig hoor. We worden vriendelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. Ook hier geen echt hotel maar allemaal gebouwen waardoor het iets weg heeft van een motel. Maar dan wel veel leuker. Het is een grote kamer met twee bedden, een slaapbank en twee makkelijke stoelen, wat een luxe. Voor onze kamer staat een bank, wel fijn want de Wifi werkt alleen maar buiten en bij/in de receptie.

Ook hier is het mogelijk om in het hotel te dineren en daar maken wij graag gebruik van, het hele diner kost € 23,- exclusief de drank en dat voor een 4-gangen diner, kom daar in Nederland maar eens voor. Het is nog vroeg, 17.00 uur pas dus ik was nog wat kleren. Voor elke kamer staat namelijk een droogrek, dat heb ik nog niet eerder gezien. En dan gewoon lekker wat lezen etc.

Om 20.00 uur gaan we naar het restaurant. We verwachten dat het daar best druk zal zijn maar dat valt tegen, er is nog 1 tafel bezet met 4  personen en dan wij samen. Toch lopen er 2 obers rond en dat terwijl je van te voren moet reserveren. Het voorgerecht is al heel uitgebreid, daarna heerlijke ravioli met champignons gevolgd door een mixed grill en als toetje heerlijke lemon cheesecake. We begrijpen niet hoe ze het kunnen doen voor deze prijs. Voor de koffie/likeur worden we uitgenodigd om dat in de receptie te doen. Best gezellig want we staan met elkaar aan de bar.

Om 22.30 uur lopen we terug naar onze kamer en gaan van een welverdiende nachtrust genieten. En heel fijn dat Bert gewoon weer lekker heeft gegeten.