Met de kabelbaan naar Erice

We hebben lekker geslapen ondanks de lamp, die pal voor ons raam scheen. We hebben geprobeerd om het luik aan de buitenkant te sluiten maar dat lukte niet. Wel makkelijk als je ’s nachts naar het toilet moet in een vreemde donkere kamer.

Het ontbijt is in een apart gebouw wat dicht bij het strand staat. Het is een nieuw gebouw en als we binnen komen is er maar één tafel van de 5 tafels bezet maar dat is gauw over, het loopt ineens vol. Gelukkig heeft iedereen nog een tafel. Het ontbijt is prima, heel Italiaans maar daar wennen we inmiddels wel aan.

Na het ontbijt gaan we naar de kabelbaan die ons naar Erice zal brengen, een ritje van 7 minuten. Met de kabelbaan overbrug je in ongeveer 10 minuten tijd de 700 meter hoogteverschil tussen Trapani en Erice en dat is al een belevenis op zichzelf. Met de auto doe je er bijna een half uur over. Door dit hoogteverschil is het er dan ook wat kouder dan in Trapani. We lijken de enige reizigers te zijn want alle cabines zijn leeg, zowel naar boven als naar beneden.

Erice is de oudste, onophoudelijk bewooonde stad in Europa en dateert van voor 900 voor Chr. ze is dus al bijna 3000 jaar bewoond. Erice is een stad hoog op de berg Monte San Giuliona, heeft een driehoekige plattegrond en is geheel ommuurd. Het onderste stuk van deze muur, waarvoor enorme stukken natuursteen zijn gebruikt, gaat terug tot de Feniciërs. De straten zijn prachtig geplaveid en al loopt het niet lekker, het ziet er wel heel mooi uit. Het heeft nog een echt middeleeuws karakter met mooie natuurstenen huizen met versierde portalen en meer dan 60 kerken.

De stad ligt dan wel boven op een berg maar die berg is bepaald geen egaal plateau. Dit betekent dat het soms vrij stevig naar boven of naar beneden gaat, een pittige wandeling dus maar de uitzichten liegen er dan ook niet om. Jammer dat het geen echt helder weer is, want dan moet je heel ver kunnen kijken.

Op één van de punten van de driehoek staan de restanten van het “Castello di Venere”. Dit Normandische kasteel werd gebouwd op de resten van de tempel van Venus Erycina. De levende cultus ter ere van de godin, die gepaard ging met tempelprostitutie waarvoor de jonge meisjes van de stad zich om beurten een dag en nacht beschikbaar moesten stellen, had zijn wortels in de vruchtbaarheidsrituelen van het nabije Oosten. Daarvoor stond er op deze plek een tempel van Aphrodite van de Grieken en daarvoor een tempel van Astarte van de Feniciërs.

De toren van het kasteel deed dienst als gevangenis en als uitkijktoren. Boven de ingang is het wapen van de Spaanse Habsburgers nog te zien. Binnen, alhoewel er weinig meer over is van muren en zeker geen daken, zie je een heilige bron en de restanten van de tempel, een Fenicisch huis en een Romeins bad.

Als we het kasteel naderen horen we iemand luid iets vertellen. Het blijkt dat elk jaar het groeiseizoen in april geopend wordt en in oktober afgesloten wordt. Dit gebeurt met een soort vertelling door kinderen in de leeftijd van 10-14 jaar. Jammer dat we niet kunnen volgen wat er verteld wordt maar het is zeker leuk om te zien, een cadeautje eigenlijk. Het officiële deel wordt afgesloten met het loslaten van enkele duiven, vroeger een soort heilig dier. Daarna gaat de jeugd spelletjes doen op straat, het lijken net Oud-Hollandse spelletjes zoals touwtje springen, ringwerpen, hinkelen etc.

Na dit verrassende bezoek lopen we verder het stadje in en verbazen ons over de leuke kleine straatjes, de doorkijkjes en over het plaveisel. Ik denk niet dat stratenmakers hier veel werk hebben, ook al omdat er weinig auto’s rijden. We zien een wit bestelwagentje iedere keer even stoppen in de straat, dit blijkt de bakker te zijn die het brood bij de mensen bezorgt. Alhoewel, hij blijft buiten en de mensen komen met geld naar hem toe om brood te kopen. Leuk om te zien.

We hebben inmiddels wel trek in een kopje koffie maar er is nog niet veel open. We komen langs een pasticceria, een soort banketbakkerij, en die heeft ook koffie. We kunnen zitten, precies wat wij zoeken dus. Net op tijd want als wij binnen zijn loopt het behoorlijk vol.

Hierna lopen we verder en nemen een kijkje in het museum. Nou ja, een kijkje, het blijkt best nog een groot museum te zijn en deze keer niet alleen maar over archeologie maar ook over de eerste wereldoorlog, kerkelijke gewaden schilderijen etc. Verrassend om te zien.

We lopen naar buiten en intussen is het al een stuk drukker geworden in de stad. We gaan bij een pizzeria naar binnen waar Bert een pizza bestelt en ik een pasta. Als de pizza komt dan zie ik Bert denken, moet ik dat helemaal opeten? Het is inderdaad een grote pizza en hij ziet er heerlijk uit. De pasta smaakt ook heerlijk net als de pizza trouwens, die toch echt te groot is. Tja, en een pizza neem je niet mee in een doggybag want hoe moet je die opwarmen in een hotel?

Na het eten wandelen we we gezellig door de hoofdstraat en nu zijn er heel veel winkeltjes open. Ze lijken allemaal erg klein aan de buitenkant maar als we een van de winkeltjes binnenstappen blijkt er nog heel veel ruimte achter te zijn, een overdekte binnenplaats. Hier staat heel veel keramiek dat echt door mensen uit Erice zelf gemaakt is. Daar koop ik een lepel om op het aanrecht te leggen voor je vuile lepels als je aan het koken bent. Op de voorkant staat wie de lepel beschilderd heeft en op de achterkant dat hij echt uit Erice komt. Daar moet je nu net even tegenaan lopen.

We lopen terug naar de kabelbaan, nu moeten we zelfs in de rij staan. We genieten van het tochtje terug naar Trapani. Een leuke welbestede dag. We halen onderweg nog wel even wat brood om vanavond op de kamer op te eten want ons hotel staat het een stukje buiten Trapani zelf.

Gisteren hebben we een soort voucher gekregen voor een welkomstborrel maar toen zijn we er niet aan toe gekomen door die overheerlijke maaltijd. We gaan daar dus vanmiddag gebruik van maken. Het leuke is, dat we niet alleen een glas wijn aangeboden krijgen maar daarbij ook diverse hapjes zoals de typisch Siciliaanse rijstballen maar dan wat kleiner, wat nootjes en chips en stukjes stokbrood met lekkere dingen erop. We genieten er van.

Bert maakt nog enkele mooie foto’s van de zonsondergang en daarna gaan we naar onze kamer terug.