Syracuse, archeologie en Ortigia

Het heeft gisterenavond en vannacht nog een paar keer heel hard geregend, het leek wel of ze badkuipen vol met water op het dak hadden gegooid, het bleef maar lopen. Gelukkig ziet de lucht er vanmorgen een stuk beter uit met zelfs enkele blauwe plekken. En de verwachting is dat er weinig kans is op regen, we zien wel.

Vandaag is het maandag en alle musea zijn gesloten dus willen we gewoon Syracuse, en dan met name de wijk Ortigia maar na het ontbijt rijden we eerst naar het “Parco Archeologico” om te kijken hoe lang het rijden is en waar we de auto kunnen parkeren. Tot onze verbazing is het park gewoon open dus we parkeren de auto en gaan naar binnen.

We kopen een toegangsbewijs en ook ook een audioguide waarbij ik mijn paspoort moet inleveren. Achteraf bleek dat een hele goede ingeving want er staat nergens iets op een bord of zo. Het “Parco Archeologico bevindt zich in Neopolos = letterlijk Nieuwe Stad, de plaats waar de van oorsprong Griekse kolonie Syracuse haar stad uitbreidde.

We beginnen de tour bij het Altaar van Hiero II. Hij regeerde van 270-215 voor Chr. Dit altaar was een eerbetoon aan “Zeus Eleutherios - Zeus de Bevrijder”. Mogelijk vonden er hier offers plaats waarbij 100 runderen tegelijk werden geofferd aan de godheid. Van dit altaar zijn nu alleen nog de indrukwekkende fundamenten te zien, helemaal uit rots uitgehouwen. Het geheel was 198 meter breed en 23 meter diep.

We lopen verder en gaan dan naar het “Teatro Greco - Grieks Theater. Het is grotendeels uitgehakt in de rotsen van Neopolis. Er zijn 59 rijen met plaatsen voor de toeschouwers, dat waren er oorspronkelijk zelfs 67. Er waren 8 trappen, waardoor het verdeeld was in 9 secties. Achter het toneel stond een gebouw en daarvoor een cirkelvormige ruimte als podium, bedekt met mozaïek. Ook was er ruimte voor het orkest.
In de Romeinse tijd is het vaak aangepast en verbouwd maar in de latere eeuwen werd die rol overgenomen door het amfitheater, dat vlakbij het Grieks theater ligt.

Bovenin tussen de tribunes is een waterval, die gevoed werd door een aquaduct. Men vermoedt dat dit water ook gebruikt werd bij diverse voorstellingen maar bewijzen daarvoor zijn er niet. Aan beide zijden van deze waterval zijn er grote nissen uitgehakt in de rotsen, in die nissen zouden standbeelden hebben gestaan.

Het is een geweldig indrukwekkend “gebouw” en je voelt je heel nietig als je daar beneden staat. Bovenin is ook nog de vroegere toegangsweg te zien met de karrensporen door het vele gebruik van deze weg.

We lopen naar beneden en kijken vanaf de onderkant van het theater naar boven. Je blijft je toch wel verbazen hoe het mogelijk dat mensen dit soort gebouwen vroeger konden bouwen en dat zonder allerlei kranen waar wij gebruik van maken. En als je dan de grootte van de stenen ziet, die men vroeger gebruikte dan word je toch wel stil.

Hierna gaan we verder naar de “Latomie”, de steengroeven waaruit de architecten van Syracuse miljoenen kubieke meters steen haalden voor hun tempels en bouwwerken. Eén van de belangrijkste en indrukwekkendste steengroeven is het “Oor van Dionysius”. Deze grot is 23 meter hoog en loopt 65 meter door. De legende vertelt dat de tiran Dionysius dankzij de goede akoestiek kon horen wat zijn gevangenen in de grot tegen elkaar zeiden.

Ook de aangrenzende grotten hebben grote afmetingen, zoals de “Grotta Cordari”, waar tot voor kort touwslagers hun touw maakten.

We vervolgen onze route, met behulp van de audioguide en de plattegrond, naar het Romeinse amfitheater. Dit theater was 140 meter lang en 119 meter breed. Er waren 2 ingangen en er was een gecompliceerd systeem van treden dat van de bovenste niveaus naar de buitenkant leidde. In het midden van de arena was een rechthoekige overdekte put. Een ondergrondse doorgang liep van deze put naar de ingang aan de zuidkant van het theater. Hogerop zijn er nog twee overdekte gangen, deels intact, die door de hele arena heen liepen onder het zitgedeelte.

Inmiddels is het al half twee geworden en is het zeker tijd voor een kop koffie en een broodje. Hierna brengen we de audioguides weer terug en krijg ik mijn paspoort weer. Als we buiten staan lopen we naar de overkant om te kijken of daar het museum en de catacomben zijn die we morgenochtend nog willen bezoeken maar dat blijkt toch nog wel bijna een kilometer verder te liggen. We gaan dus met de auto even kijken hoe we daar de auto kunnen parkeren en rijden dan naar het stadsdeel Ortigia.

Ortigo is eigenlijk een eiland verbonden door een brug met het vasteland en blijkt echt geweldig leuk te zijn. Hier zijn heel veel kleine straatjes met veel winkeltjes en nog meer restaurantjes en dus ook heel veel toeristen. Op het plein voor de kathedraal drinken we lekker een biertje want dat gaat er best in met dit mooie weer. Ja, het is boven verwachting bijna de hele dag zonnig en heerlijk warm. Wat een geluk hebben we weer.

We lopen verder naar de “Fonte Aretusa”, een fontein die nog altijd stroomt zoals hij in de oudheid deed. Aretusa was een nimf die door de godin Artemis in een fontein werd veranderd.

Het is al 5 uur geweest en we besluiten dat het tijd wordt om terug te gaan naar ons hotel voordat het donker wordt. We lopen nog langs de ruïnes van de Dorische tempel van Apollo, deze werd in de 6e eeuw voor Chr. gebouwd. Het was waarschijnlijk ook de eerste tempel die omgeven is door zuilen. Deze tempel werd gebruikt als Griekse tempel, Romeinse tempel, als Christelijke kerk, als Byzantijnse kerk, als moskee, als Rooms-Katholieke kerk, als kazerne en als opslagplaats.

We halen nog vers brood voor vanavond en rijden terug, onderweg hebben we toch weer een behoorlijk stevige regenbui maar gelukkig duurt die niet lang en om kwart over zes zijn we weer terug op de kamer.
We gaan lekker buiten zitten en eten daar ook lekker brood en ik werk de website weer bij.