Archeologisch museum, catacomben en verder naar Piazza Armerina

We zijn vandaag vroeg opgestaan. We willen na het ontbijt meteen wegrijden naar Syracuse, naar het archeologisch museum en ook nog naar de catacomben van San Giovanni. Die liggen vlakbij elkaar dus dat moet te doen zijn. Daarna is het namelijk nog ruim 2 uur rijden naar ons volgende hotel.

Alles verloopt volgens plan, alleen het parkeren is wat lastig in zo’n drukke stad. Gelukkig vinden we naast de catacomben een plaatsje waar je voor 80 cent per uur kunt parkeren, we kunnen alleen geen paal vinden waar we kunnen betalen. Ik vraag het aan iemand, die bij een auto staat te praten en zij wijst mij naar een tabakszaak. Ik loop daar heen en daar verkopen ze kraskaarten, die een uur geldig zijn. Die moet je dan onder je voorruit leggen, handig hoor en niet duur.

Het museum blijkt geweldig groot te zijn. Als eerste worden we naar de kelder verwezen waar de munten en schatten zijn uitgestald. Die liggen allemaal in een soort kluis, want er zitten hele dikke kluisdeuren voor. Het is de belangrijkste collectie van munten op Sicilië. Er liggen munten die al meer dan 2500 jaar oud zijn van diverse bevolkingsgroepen en tijden tot aan 1800 zelfs. Sommige munten zijn nog maar 40-50 jaar geleden gevonden in kruiken en soms zitten de munten allemaal aan elkaar vastgeklonken door de tijd.

Er zijn ook mooie sieraden te zien, ik had er geen idee van dat men vroeger al zulke mooie sieraden kon maken.

Hierna gaan we naar boven waar 5 verschillende afdelingen zijn. In sector A gaat het met name over de préhistorie, in sector B over de Griekse kolonies van Oost-Sicilië, in sector C over de subkolonies van Syracuse; sector D gaat over de Hellenistische en Romeinse periode en in sector F zijn documentaties en bewijzen van het Christendom in Syracuse te zien. We beginnen in sector A maar er is zoveel te zien en te lezen, dat het eigenlijk onbegonnen werk is. Ik denk dat we alleen in sector A wel een week kunnen rondlopen en dan nog niet alles hebben gelezen/gezien. Het is echt fenomenaal zo groot als de collectie is.

We lopen dus gewoon rond en bekijken de meest in het oog springende vitrines, vazen, beelden etc. En echt hoor, we zijn niet de enigen die er op deze manier doorheen gaan want we zien iedere keer dezelfde mensen om ons heen. We zien wel een replica van de tempel van Apollo, waarvan de ruïnes nu op Ortigo te zien zijn, echt een mooi groot gebouw. Na ruim 2 uur hebben we het eigenlijk wel gezien en gaan we weer naar buiten.

Aan de overkant van het museum staat een heel moderne kerk, de “Santuario Madonna della Lacrime” Madonna der Tranen. Deze opvallende kerk werd 40 jaar geleden gebouwd ter ere van een klein gipsen Mariabeeldje, dat nu boven het altaar in deze kerk hangt, waardoor Syracuse inmiddels is uitgegroeid tot een van de grote bedevaartplaatsen van Europa.
Op 29 augustus 1953 huilde deze Maria haar eerste traantje en dat duurde tot 1 september. Een commissie bestaande uit chemici en medici kwamen tot een éénduidige conclusie: de tranen waren mensentranen. Paus Pius XII erkende in 1954 het bovennatuurlijke karakter en Paus Johannes Paulus II stelde in 2003: “Hoe mysterieus zijn deze tranen, ze spreken van pijn en tederheid, van troost en goddelijk erbarmen”.

En daar lopen we dan per ongeluk zo maar naar binnen omdat het zo’n bijzondere kerk is om te zien.

We lopen terug naar de auto en vandaar meteen door naar de catacomben van San Giovanni. Achteraf maar goed dat we meteen zijn doorgelopen en niet eerst koffie hebben gedronken, want dan zou het siësta zijn. De catacomben zijn, op die van Rome na, de grootste van Europa. Ze dateren uit de 4e eeuw en vormen een regelmatig netwerk, dat als centraal punt een oud Grieks aquaduct heeft. In de muren zijn duizenden gaten, waarin de stoffelijke overschotten bewaard werden en er zijn 5 ronde kapellen. In één van deze kapellen staat de sarcofaag van Adelfia, samen met nog 6 sarcofagen.

Boven de catacomben staat de San Giovannikerk, althans de resten daarvan. Deze Byzantijnse kerk is gebouwd boven de crypte waar de eerste bisschop, San Marciano, begraven zou liggen. In deze crypte, eigenlijk een ondergrondse kerk, zou de apostel Paulus ook gepreekt hebben.

Na al deze bezichtigingen is het toch wel tijd voor koffie met iets erbij en dat iets zijn heerlijke gevulde croissants. Eén voor Bert met chocolade en één voor mij met een soort pudding. Nou, gevuld zijn ze zeker want de inhoud loopt er bijna uit. En als je dan € 6,80 moet afrekenen voor 3 koffie en 2 croissants dan ben je toch weer positief verbaasd.

Nu rijden we via de toeristische route naar ons volgend hotel bij Piazza Armerina. Het is echt een toeristische route met veel bochten en mooie uitzichten. Gelukkig hebben we deze keer geen slechte wegen op een paar stukjes na. Op een gegeven moment liggen er 2 honden op het wegdek en als ik er voorzichtig omheen wil rijden gaan ze ineens allebei met de auto meelopen, best eng want je bent bang dat je er over heen rijdt. Gelukkig kan ik ze verder ontwijken.

Het laatste stuk naar ons hotel is best even zoeken maar uiteindelijk komen we er om 16.00 uur aan.  Het is weer een bijzondere locatie buiten de bewoonde wereld. Als we ingecheckt hebben halen we de bagage uit de auto en zetten we de auto op de parkeerplaats waarna we lekker even wat gaan drinken in de bar. We hebben al besloten om vanavond in het hotel te dineren want even naar het dorp lopen is er ook hier niet bij. En we hebben op internet gelezen dat het diner hier heel erg lekker is dus daar vertrouwen we maar op.

We lopen terug naar de kamer waar ik even een en ander was en we ons opfrissen. Dan hebben we een uurtje rust en probeer ik alvast een deel van het verhaal te vertellen. Later gaan we heerlijk dineren en inderdaad: de reviews op internet zijn wat ze beloven te zijn. Het eten is heerlijk en dat voor  € 23,- per persoon, exclusief het drinken natuurlijk. Daarna gaan we terug naar onze kamer, het is inmiddels al 22.00 uur.