Naar de Conciergerie en varen op de Seine

Om 5.33 uur gaat het alarm af in het hotel. Kirsten denkt, wat een rot geluid, die wekker van mijn moeder maar al gauw blijkt dat dus het alarm te zijn. Het duurt ongeveer 10 minuten en Kirsten heeft ook op de gang gekeken maar er is niemand op de gang. Daarna horen we wel praten en lopen op de gang maar het is eigenlijk al snel weer stil dus slapen we lekker verder.

Om 8.15 uur loopt mijn wekker af en starten we rustig op. We gaan lekker buiten ontbijten, net om de hoek van het hotel. Daarna gaan we met de metro naar de Conciergerie. 

De Conciergerie is een bouwwerk in Parijs. Het oude gebouwencomplex staat op het Île de la Cité, vlak bij de Notre Dame. Het maakt nu deel uit van het Paleis van justitie. De conciergerie is een restant van de oude zalenreeks van St. Pol, een groot paleis dat ooit op het Île de la Cité stond. Daarvan resteren alleen fragmenten, de conciergerie, een grote zaal en de Sainte-Chapelle. Hoewel de conciergerie een openbaar en geen militair gebouw is, heeft de gotische architectuur toch enkele militaire elementen.

Filips IV de Schone (1285-1314) liet de conciergerie begin 14e eeuw bouwen door de architecten Nicolas des Chaumes en Jean de Saint-Germer. Het was de zetel van de Comte des Cierges (graaf der kaarsen), die de scepter zwaaide over belastingen en huisvesting. In 1358 verhuisde de koninklijke familie naar het Louvre. Vanaf 1391 deed de conciergerie dienst als staatsgevangenis voor soms wel 1200 gevangenen.

De conciergerie was tijdens de terreur van de Franse Revolutie meestal niet meer dan een tussenstap voor de guillotines die onder andere waren opgesteld op de Place de la Concorde, Place de la Bastille en de Place du Carrousel aux Tuileries. De bekendste gevangenen die hier gevangen werden gehouden en in het daarnaast gelegen Paleis van Justitie ter dood werden veroordeeld, waren koningin Marie-Antoinette (de vrouw van Lodewijk XVI), de dichter André Chénier, Charlotte Corday en Robespierre. De cellen van Marie-Antoinette en Robespierre zijn nu kapelletjes ter nagedachtenis met portretten en persoonlijke voorwerpen, en zijn te bezichtigen.

Ook in de 19e eeuw bleef de conciergerie gebruikt worden als gevangenis (onder andere voor Napoleon III). In het midden van de 19e eeuw onderging het gebouw een grondige renovatie waarna het in 1914 voor het publiek werd opengesteld als een nationaal historisch monument. Een deel van het gebouw is nog steeds te bezichtigen, hoewel een groot deel gebruikt wordt als Paleis van Justitie. De Salle des Gardes, de kamer van de bewakers met elegante meubelen - de Salle des Gens d'Armes, 69 m lang en 27 m breed, wordt nu gebruikt als concertruimte - de Cuisines, met zijn vier grote vuurplaatsen.

Na deze bezichtiging gaan we richting Lafayette maar onderweg drinken we een kopje koffie op een terrasje, helaas hebben ze geen lekkere taartjes erbij. Na de koffie gaan we eerst naar het Louvre om de tickets, die we voor maandagochtend hebben, om te ruilen voor tickets voor zondag. De planning was om op maandagmiddag met de trein naar huis te gaan maar in verband met de begrafenis van mijn zwager gaan we maandagmorgen om 6.12 uur al met de trein naar huis.

Als we bij het Louvre komen is het best wel druk maar we zijn toch vrij snel binnen. Tickets omruilen kan alleen voor dezelfde dag dus dat proberen we morgenochtend gewoon weer. We gaan verder naar Lafayette en zijn daar in de buurt eerst lekker gaan lunchen. Na deze heerlijke lunch gaan we Lafayette binnen, eigenlijk lijkt het op een luxe vorm van de Bijenkorf bij ons. Dat betekent dat onze portemonnees toch wel veel te klein zijn. Een mooi kinderjasje, maatje Livia, kost wel € 1000,- en een heel simpel babybroekje € 75,-. We gaan nog wel even boven op het terras kijken, vandaar heb je een leuk uitzicht op de omliggende gebouwen.

Vervolgens gaan we naar een apotheek voor een Covid-test voor Kirsten. Bijna elke apotheek doet zowel de antigeel als de PCR testen, zij doen dat in een partytent op de stoep. De uitslag van de antigeentest heb je binnen 15 minuten en de PCR test binnen 24 uur. Gelukkig weer negatief dus we kunnen rustig terug reizen naar Nederland.

We hebben inmiddels kaartjes gereserveerd voor een boottocht over de Seine. Die vertrekt elk uur vanaf de kade aan de voet van de Eiffeltoren. We gaan er naar toe met de ondergrondse trein en een bus. Als we daar aankomen zien we een behoorlijke rij staan voor de ticketsoffice, maar wij kunnen gewoon door lopen met onze gereserveerde tickets.
De boot is net aangekomen en de mensen gaan van boord, niet te geloven hoeveel dat er zijn. We verwachten dan ook niet dat we boven op het dek kunnen zitten maar dat valt reuze mee. Het enige is dat we nu geen gebruik kunnen maken van de audio van het schip want de apparaten daarvoor zitten alleen maar binnen. We kunnen het wel via onze telefoon doen maar de mijne is zo goed als leeg en Kirsten heeft ook niet veel stroom meer.

Om 18.30 uur vertrekt het schip. We varen om het Ile de la Cité heen en krijgen heel goed te zien wat er allemaal verwoest is aan de Notre Dame door de brand, het is echt triest om dat zien. Hopelijk kan het grootste deel hersteld worden. Het is leuk om Parijs vanaf het water te zien; we gaan wel 21 bruggen onderdoor. Als we bijna aan het einde van de vaartocht zijn wordt het meisje, wat voor ons op de bank zit, ten huwelijk gevraagd. Gelukkig zegt ze ja en iedereen om haar heen begint spontaan te klappen. Wat een romantiek en dat in Parijs, de stad van de liefde.

Als we weer aan land zijn is het al ruim na 19.30 uur. Er staan bij de Eiffeltoren heel veel TucTucs en we vragen een van de chauffeurs wat de rit naar ons hotel kost. Dat valt mee, voor € 25,- wil hij ons daar naar toe brengen. Dat is toch wel veel prettiger dan met bus en metro en nog wat stukjes lopen. Onderweg vertelt de chauffeur, als een echte gids, wat er voor gebouwen staan. Ook rijden we door de tunnel waar lady Di is verongelukt. We zien twee keer heel veel mensen in de rij staan, dat blijkt voor de nieuwe film van Jams Bond te zijn.
Wij genieten van dit ritje en hij lijkt er ook van te genieten. Het is weer eens wat anders dan de standaard rondritjes, die hij normaal doet.

Bij het hotel aangekomen besluiten we om lekker uit eten te gaan, er zijn op de grote doorgaande weg vlak om de hoek heel veel eetgelegenheden. We vallen neer bij restaurant Indiana waar je van alles kunt eten. Kirsten bestelt heerlijke spare-ribs met friet en ik bestel een Argentijnse biefstuk met een sausje met blauwe kaas en friet. We laten het ons heerlijk smaken met een lekker glas wijn erbij. 
We nemen toch nog een lekker toetje, nou ja toetje, ik krijg iets wat ik niet heb besteld en wat er wel erg  groot uit ziet en Kirsten krijgt een "Pain perdu met ijs en slagroom" wat een wentelteefje blijkt te zijn. Ik krijg gelukkig toch nog mijn bestelde toetje te weten koffie met 3 mini-desserts. Ananas met slagroom, een soort mini cheesecake en een bolletje ijs met chocoladesaus.

Het is uiteindelijk bijna 22.00 uur als we het hotel instappen. Best wel laat dus ik ga nu lekker slapen. Ik zal morgen proberen om wat foto's erbij te zetten.