Naar de Etna

We zijn vandaag weer vroeg opgestaan want vandaag gaan we naar de Etna. We willen er vroeg zijn want in de loop van de dag vormt zich vaak een wolkenkraag om de Etna en dat zou toch jammer. Het is wel behoorlijk bewolkt maar volgens de weersverwachting blijft het tot het eind van de middag droog. We zien wel.

Na het ontbijt pakken we de rugzak in en nemen we ook 2 regenjasjes mee voor de zekerheid. Ze werken ook tegen de kou dus dubbel handig. De jassen en extra vesten liggen in de auto, we hebben zo tot nu toe niet nodig gehad maar daar komt straks zeker verandering in.

We rijden een deel over de grote weg en een groot deel over een bochtige weg naar 1800 meter hoogte “Rifugio Sapienza” vanwaar we met een kabelbaan naar 2580 meter hoogte gaan en daar stap je in een 4x4 bus die je naar 2980 meter hoogte “Torre del Filosofi” brengt. Je rijdt dan door een heuvelig lavalandschap, eigenlijk zwart lavazand dus en een soort “rivieren” van hardgeworden lava - grote brokken gestold lava in allerlei scherpe vormen en verschillende kleuren - geel met zwavel, rood met ijzer en groen met koper.

Er zijn best veel mensen, die vanaf de kabelbaan lopend naar 2980 meter gaan. Als we op 2980 meter hoogte zijn stappen we allemaal uit en lopen we met een gids mee voor een rondleiding van ongeveer 45 minuten. Dat is best pittig want we lopen omhoog en door de hoogte is er minder zuurstof in de lucht. Je voelt echt dat je benen veel sneller verzuren dan anders en ik krijg het echt benauwd af en toe. Regelmatig even op adem komen dus waardoor ik helaas ook veel van de uitleg van de gids mis. Die wacht niet op mij, helaas.

We komen bij de krater van de uitbarsting van 2002, een groot diep gat en onderin moet het nog steeds warm zijn volgens de gids. Bij deze laatste uitbarsting zijn “Rifugio Sapienza”, de kabelbaan en de skiliften zwaar beschadigd en kwam de lavastroom 4 km voor Nicolosi. Maar regelmatig zijn er ook kleine uitbarstingen waardoor men steeds weer de “wegen” en “paden” vrij moet maken voor de toeristen. Je ziet dan ook overal bergen grote brokken gestold lava liggen, heel scherp en heel grillig van vorm. Heel indrukwekkend allemaal.Op sommige plaatsen kun je je handen warmen aan de warme lucht, die uit de grond komt. Hier zijn het alleen warme dampen en geen zwaveldampen zoals op Vulcano. Het is alleen wel behoorlijk koud buiten en zeker als je op de rand loopt dan waait er een stevig windje. Maar het was alle moeite dubbel en dwars waard.

Als we terugrijden naar de kabelbaan is het ineens heel erg mistig, de bewolking drijft over de berg. Wat een mazzel dat we zo vroeg zijn gegaan want het is toch stevig balen als je zoveel moeite doet om boven te komen en je ziet bijna niets. Als we uit de bus stappen begint het ook te regenen en begin ik pas echt last te krijgen van de ijle lucht. Ik voel me een beetje duizelig, misselijk en heb erg veel moeite met ademhalen. We lopen door het souvenirwinkeltje, je kunt ook niet anders omdat je terug wilt met de kabelbaan, en gaan weer naar beneden. We willen daar nog wat drinken maar het is er zo druk dat we besluiten maar verder naar beneden te rijden en daar ergens wat te drinken.

Gelukkig klaart het weer een beetje op, het is tenminste weer droog, en in Zafferana parkeren we in het centrum de auto. We lopen naar een banketbakkerij met tafeltjes en daar bestellen we een koffie en twee heerlijke “broodjes”, het is een soort gevuld brooddeeg. Eén met spinazie/kaas vulling en de andere met iets van ei etc. Heerlijk warm en het is een echte maaltijd. En als je dan moet afrekenen en je hoeft maar € 6,20 te betalen dan ben je toch wel heel positief verrast.

We besluiten om verder te rijden naar Randazzo. Deze stad ligt het dichtbij de kraters van de Etna maar is nog nooit getroffen door een lavastroom. Hier staan nog heel veel oude gebouwen zoals de basiliek Santa Maria, het palazzo Communale, de San Martinokerk en vele kleine kastelen “castello’s”. Zij zouden tegenwoordig niet meer de naam van castello krijgen maar je herkent deze gebouwen aan een gedraaide zuil in het midden van de ramen. Tegenover de San Martinokerk staat een oude gevangenis, waarin nu een archeologisch museum gevestigd is. Jammergenoeg is dit museum alleen ’s morgens geopend.

Inmiddels is het al bijna 4 uur en we drinken nog lekker een kopje koffie. Als je koffie aan de bar bestelt en het ook staand opdrinkt, dan is het goedkoper dan wanneer je aan een tafeltje gaat zitten. Wij besluiten toch maar om even te gaan zitten. We hebben onze spieren vandaag best wel gebruikt en dat merken we toch goed. Gelukkig voel ik me veel beter dan nadat we net van de berg gekomen zijn.

Aan het eind van de middag rijden we weer terug naar het hotel en daar schrijf ik alvast weer het grootste deel van dit verhaal. ’s Avonds gaan we weer beneden dineren en het is weer heerlijk.