Naar de krater en het zwavelmodderbad

Vandaag staan we weer bijtijds op want we willen naar de “Gran Cratere” gaan en dat is ongeveer 400 meter hoger op de vulkaan. Dat willen we dus doen als het nog niet zo warm is en we zelf goed uitgerust zijn.

Na het ontbijt pakken we de rugzak in. We nemen broodjes en flesjes water mee. Misschien hebben we het brood helemaal niet nodig maar we weten niet hoelang we er over doen. We lopen richting het begin van het pad en zien dan dat het behoorlijk steil omhoog gaat en we moeten over losliggend zwart lavazand. Goed uitkijken dus. Voorbij de eerste bocht lijkt het pad een stuk minder steil en we hebben goede moed. Die zakt echter behoorlijk weg als we de volgende bocht omgaan, daar wordt het weer erg steil. Nou ja, we hebben de tijd en we rusten gewoon regelmatig wat. We weten dan gelukkig nog niet dat het zo steil blijft.

Het is nog niet erg druk met wandelaars en we lopen voorlopig heerlijk in de schaduw. Niettemin lopen we stevig te transpireren want het is een behoorlijke inspanning en zeker voor ons Nederlanders. Wat zijn wij nou gewend aan bergen, niet toch? Af en toe staat er een bordje hoeveel meter lopen het nog is. Totaal vanaf het begin van het pad is het 800 meter en dan denk je dat is niet veel maar het is echt pittig.

Als we stilstaan om bij te komen maken we ook regelmatig wat foto’s want het is echt een geweldig uitzicht vanaf de berg. Tot aan ongeveer 100 meter voor het einde is het een pad van zwart lavazand maar daarna wordt het een pad van een soort zandsteen met geulen door het regenwater. Er is wel geprobeerd om een pad te maken van natuursteen maar ook dat is op sommige plaatsen door de regen weggevaagd of ligt er nog maar half. Dat laatste stuk is echt het lastigste deel van de beklimming.

Maar als we dan eindelijk boven komen dan is het alle moeite dubbel en dwars waard en zijn we trots op onszelf dat we het gefikst hebben. Er is aan de rand van de krater een plateau gemaakt van natuursteen waar je heerlijk op kunt zitten om de krater in te kijken. En op diverse plaatsen komen de dampen naar boven. Als je er vlakbij bent dan beneemt het je letterlijk de adem, ik kan er echt niet tegen. Gelukkig heeft Bert er minder last van en hij maakt dan ook mooie foto’s en filmpjes.

Je kunt daar ook nog verder om de hele krater heen lopen, maar dat is nog een pittige klim extra en dan moet je een stukje daarvan door de hete dampen heen lopen. Dat zien wij echt niet zitten en we gaan dan niet meer zien dan we nu al gedaan hebben. We zijn al blij dat we dit gered hebben en dat in een uur en drie kwartier, vlugger dan we verwacht hebben.

Na een uur boven te hebben gezeten, rondgelopen en foto’s gemaakt te hebben gaan we weer naar beneden. Het is inmiddels een stuk drukker geworden dus moeten we af en toe wachten omdat passeren niet altijd mogelijk is. Het laatste stuk naar boven is zeker ook het moeilijkste stuk weer naar beneden, je hebt constant spanning op je benen en Bert krijgt last van zijn knie. Rustig aan dus maar, we hebben geen haast.

Uiteindelijk zijn we na een uur weer beneden, best behoorlijk moe. We lopen langs de bakker voor lekker vers brood want de broodjes, die we bij ons hebben zijn van gisteren. We nemen ook een koude fles bier mee en in het hotel eten we de verse broodjes en drinken het lekkere koude bier. Dat hebben we wel verdiend toch? Daarna houden we siësta, dat doen de Italianen ook.

Om half vier pakken we de rugzak weer in want nu gaan we naar het zwavelmodderbad, een zogenaamde fango. Die zou een stimulerende werking hebben op de bloedsomloop. De helende krachten van de vulkanische mineralen en het thermale water worden via de poriën geabsorbeerd. Ook ga je door de aangename temperatuur transpireren waardoor giftige stoffen het lichaam verlaten en de natuurlijke mineralen beter worden opgenomen. Kortom, je ontstresst, ontslakt en ontspant en het is heerlijk voor al je spieren en gewrichten.

Je ziet overal in het modderbad bubbeltjes naar boven komen, dat zijn de ontsnappende gassen en op die plaatsen is het beduidend warmer. Ook aan de kant van het modderbad zie je op enkele plaatsen de gassen ontsnappen, je hoort het ook. Als je er over heen loopt dan is het echt heel warm aan je voeten, je verbrandt als je blijft staan.

Na het modderbad kun je lekker zwemmen in de zee, ook daar zie je op verschillende plekken de gassen naar boven komen en het is dan ook aangenaam van temperatuur. Het is echt een verademing om zo lekker bij te komen. In het hotel is er geen bad maar dat hebben we hier dus wel gekregen. Na afloop gaan we douchen maar we hebben het idee, dat we de geur voorlopig nog niet kwijt zijn. Het is een buitendouche dus je moet het met je badkleding aan doen. Inzepen werkt dus ook niet.

Terug in het hotel pakken we alvast de koffer weer in want morgen gaan we weer terug naar het vasteland van Sicilië en de boot vertrekt al om kwart voor negen. Daarna gaan we nog maar een keer onder de douche. Dan schrijf ik alvast het grootste deel van het verhaal en daarna gaan we lekker een hapje eten. Bert heeft een grote moot zwaardvis en ik heerlijk farfalle met zalm. We drinken daarna lekker een kop koffie, dat hebben we de laatste twee avonden gemist omdat we geen waterkoker en koffie bij ons hebben, dat is in de auto gebleven.