Edelsteenmijn en "Wildfreigehege"

Het is stralend weer, er staat geen wolkje aan de lucht. Het is best wel fris nog 's morgens maar dat gaat snel over. We rijden op ons gemak naar Idar-Oberstein voor het bezoek aan de "Edelsteinminen im Steinkaulenberg".

Vanaf de parkeerplaats is het nog ongeveer 300 meter lopen naar de mijn. Een mooi pad met glooiingen door het bos. We zijn ruim op tijd en kunnen lekker genieten van een verse kop koffie in het zonnetje, de kou is letterlijk uit de lucht nu.
We krijgen een audiogids in het Nederlands en allemaal een mooie gele helm op. Mooi word je daar natuurijk niet van maar daar gaat het niet om. In de mijn moeten we wel ons mondkapje op en aangezien het in de mijn niet zo warm is beslaan regelmatig de brillen, daar heb ik gelukkig geen last van.

De mijn zit in een voormalige steenkolenmijn omdat men bij het zoeken naar kolen veel edelstenen tegenkwam. Dit was al rond 1500 en rond 1530 kwamen er ook steenslijperijen in de omgeving. Het zoeken naar deze edelstenen is erg tijdrovend en de mensen werden ook niet ouder dan ongeveer 35 jaar. Men deed een jaar over het hakken van een gang, niet meer dan een meter per jaar en de gangen werden niet hoger dan ongeveer 80 - 100 cm. Dat was dus vaak op je buik vooruitschuiven, bepaald geen makkelijke houding om stenen te hakken. De gids liet ons ook zien wat voor verlichting ze hadden, een klein olielampje met dierlijk vet - echt een minivlammetje.

Om grotere openingen te maken werden er houten keggen tussen de rotsspleten gestopt die nat gehouden werden. Doordat dat ging uitzetten sprongen de stukken los.We staan echt versteld van de ruwe edelstenen die we nu nog steeds zien in de mijn, de een nog mooier dan de ander. De gids legt ons uit wat de verschillende stenen zijn maar ik kan dat echt niet onthouden. We maken wel foto's maar daar staan geen namen bij dus ik weet echt niet meer wat wat is. Helaas. We krijgen wel steeds meer bewondering voor de mensen, die de edelstenen eruit gehaald hebben.
De heilige Barbara is de beschermvrouwe van de mijnwerkers, zij staat dan ook in de mijn.

In het begin van de 19e eeuw worden er in Zuid-Brazilië aan het riviertje de Taquary door immigranten uit Idar heel veel edelstenen gevonden die groter en van betere kwaliteit zijn. Ook werden er op de Serra en in Uruguay ongekend grote stenen gevonden met mooie strepen, die men naar Idar exporteerde om daar geslepen te worden.
Sindsdien zijn er stenen van over de hele wereld naar Idar verscheept zoals aquamarijn, turmalijn, topaas, agaat en amethist uit Brazilië en Madagaskar; uit Australië opaal en saffier; uit India robijn, saffier en granaat; uit Columbia smaragd en uit Afghanistan lapis lazuli. Deze ruwe stenen gingen naar de diverse slijperijen in de buurt van Idar-Oberstein.

Het water van de Idarbach drijft nu nog steeds een eeuwenoude slijperij aan waar de mensen tot voor kort liggend werkten. Sinds kort worden hier ook synthetische stenen geslepen en er worden mooie sieraden gemaakt van de stenen. Een bezoek aan deze "Weiherschleife" staat nog op het programma.

Het volgende doel is een soort wildpark "Wildfreigehege" in Wildenburg. Onderweg daar naar toe willen we een hapje eten maar als we ergens gaan zitten dan blijkt de keuken gesloten te zijn. Het enige wat zij ons kunnen aanbieden is "Zwiebelkuchen", een soort hartige taart. Die ziet er lekker en uit en wordt warm geserveerd, we kunnen er zo best weer een tijdje tegen.

Als we bij het "Wildfreigehege" aankomen dan blijkt het niet erg druk te zijn. We hebben dus alle ruimte om rustig rond te lopen. Het is duidelijk geen dierentuin, de dieren hebben heel veel ruimte waardoor het in eerste instantie lijkt alsof er heel weinig dieren zijn. Dat valt gelukkig erg mee, je moet nu wel een beetje geluk hebben. We dachten dat we wilde dieren te zien zouden krijgen maar het zijn voornamelijk allerlei soorten herten, reeën, wilde zwijnen, wolven, steenbokken etc. Het is een rondgang van ongeveer 2,6 km, een hele wandeling dus.

Tegen sluitingstijd zijn we bij de uitgang; we rijden via de Lidl terug naar ons appartement om wat eten voor 's avonds te halen. Na een aangeklede borrel eten we een kopje soep en een broodje hamburger. En verder dus, zoals jullie van ons gewend zijn, een rustige avond.