Donderdag 14 september Van Etoshapark naar Sachsenheim Guesthouse Farm

We hebben vanmorgen voor ons doen een beetje uitgeslapen tot 7.00 uur. Op ons gemak alles ingepakt zodat we na het ontbijt weg kunnen rijden. Na het ontbijt heb ik de foto’s van dinsdag geplaatst, dat was ik gewoon vergeten. Dus die kunnen jullie alsnog bekijken.

Als je bovenaan in het menu op KAART klikt dan krijg je de kaart te zien. Als je dan inzoomt op Namibië krijg je allemaal schildjes met sterretjes te zien en die staan voor de plaatsen waar de foto’s gemaakt zijn en je kunt ze daar ook bekijken. Maar misschien hebben jullie dat zelf al ontdekt.

Om 8.15 uur rijden we weg en gaan eerst nog even tanken. Helaas, er is geen brandstof beschikbaar, de tankwagen moet nog komen. Dan doen we dat later wel als we het Etoshapark verlaten. Nu gaan we weer op pad en komen dus voorlopig ook niet meer uit de auto. Het is toch weer een afwisselend beeld wat betreft het landschap. We rijden nu ook vlakbij de Etosha Pan, het drooggevallen gedeelte van het park wat een oppervlakte heeft van ruim 4500 km². We rijden er zelfs een deel in, naar de Etosha Lookout en aan de paaltjes, die daar langs de weg staan, kun je zien hoe uitgestrekt en kaal het is. Het hele park beslaat een oppervlakte van 22.912 km² en dat is toch wel heel erg groot. (Nederland is 41.850 km² groot)

Ineens zien we een bordje met toilet, eens kijken of dat toilet er inderdaad is want dat moet je hier maar afwachten. Het park wordt namelijk beheerd en onderhouden door de regering en dat is duidelijk geen vetpot. En zowaar, er staan 2 gebouwtjes, allebei met een heren-en damestoilet en het is aangesloten op water en riolering. Helaas is er geen water en kan het toilet niet doorgespoeld worden. Er staat hier ook een grote overkapping met banken en drie grote borden met informatie over het park. Maar het meest bijzondere is, dat er hier geen hekken omheen staan en dat je dus gewoon in het park even uit je auto mag.

We komen ook vandaag weer veel dieren tegen, meestal dezelfde soorten die we al gezien hebben maar vandaag zien we ook een wrattenzwijn, elandantilopen en koedoe’s. Maar dat betekent niet dat we niet genieten van de dieren die we al meermalen gezien hebben. Het blijft bijzonder om die zo maar voorbij te zien lopen of te zien staan.

We hebben ook wat foto’s gemaakt van de vegetatie en je begrijpt werkelijk niet hoe er zoveel dieren in dit park kunnen leven; er lijkt echt weinig te eten te zijn. Maar de dieren zien er allemaal gezond uit en we zien ook veel jonge dieren.

Als we het park uit rijden, inmiddels is het 13.30 uur, willen we eerst nog even tanken maar ook daar is geen brandstof aanwezig. Gelukkig kunnen de banden wel weer op spanning gebracht worden voor de asfaltweg, want die begint meteen na de ingang van het park. Best vreemd als het zo stil is in de auto als we rijden na 3 dagen rijden over zand, steen en Namibische wasborden, maar dat went weer heel snel.

We hopen wel dat we nu op tijd een benzinestation tegen komen maar eerst gaan we naar Sachsenheim Guest Farm voor onze overnachting. We hebben daar een VIP-room, dus we zijn benieuwd wat dat inhoudt. Als we daar aankomen worden we vriendelijk ontvangen door de gastvrouw met een glaasje limonade en zij vraagt ons of wij op huwelijksreis zijn. Daar ging zij van uit omdat zij de mooiste kamer voor ons moest klaarzetten. Nou, nee dus maar ik heb haar verteld dat we wel net 25 jaar samen zijn.
Zij loopt met ons mee naar de kamer, eigenlijk een bungalow. Nou, die is inderdaad fantastisch groot met een mooi met bloemetjes versierd bed. Ook de badkamer is van behoorlijke afmetingen en alles ziet er netjes uit. Best jammer dus dat we hier maar één nacht verblijven. Het bed is een grote stenen tafel waarop twee dikke matrassen liggen. Groot voordeel hiervan is dat insecten niet in je bed komen (hoop ik).

Het is wel weer een overnachtingsplaats waar verder werkelijk niets in de buurt is en het is er dan ook erg rustig.
Bert haalt de auto op en we zetten de tassen in de bungalow. Het is trouwens best warm vandaag dus we maken gebruik van de airco. We gaan nu lekker wat drinken in het hoofdgebouw want dat hebben we wel verdiend na weer een stoffige dag in Etosha Park. Maar we klagen niet want we hebben er heel veel voor terug gekregen en dat neemt niemand ons meer af.

We zitten heerlijk op het overdekte buitenterras en daar schrijf ik dus weer verder. Internet is helaas even niet aanwezig maar volgens onze gastvrouw komt het zeker goed, misschien aan de overkant van het zwembad want daar is het meestal beter. We zien wel. Er lopen hier enkele honden rond waarvan een klein soort boxertje want bijna niet bij vandaan wil. Hij loopt me gezellig achterna en tijdens het diner gaat hij aan mijn voeten liggen.

Over Sachsenheim Guest Farm:
In 1947 kocht Hermann Sachse de boerderij van de Engelse koningin. Hermann had een passie voor Afrika en voor de natuur en hij wilde een leven opbouwen in Namibië. Op een plaats waar leeuwen, luipaarden en hyena’s leefden waardoor het niet veilig was voor zijn vee, begon hij met het bouwen van een huis, voedsel verbouwen en een waterput graven met zijn eigen handen. Hij had het heel moeilijk want hij had geen vervoer, geen geld en er moest heel veel gedaan worden.

Hij noemde het Sachsenheim Farm, wat betekende “thuis voor de Sachse familie”. Aan het eind van een drukke dag zat hij bij de waterput met zijn vriend, de accordeon, en speelde voor de wilde dieren. De vrede die hij hier vond was het enige wat geld hem niet kon geven.

Hij trouwde met Elfriede Maria Pieck, die haar leven in Duitsland opgaf om deze meest primitieve vorm van leven te gaan leiden. Zij kregen 5 kinderen en was bekend als “Queen of the district” omdat zij zo’n geweldige sociaal betrokken vrouw was en een hart van goud had

Vier jaar na haar overlijden wilde Hermann, de vader van de huidige eigenaar, de boerderij verkopen. Gelukkig kon deze de boerderij met hulp van de bank kopen en heeft hij na 25 jaar hard werken de droom van zijn moeder bereikt: “Mensen van over de hele wereld een fijn verblijf te bieden”.

Het diner is erg lekker, het is in buffetvorm, wat zeker handig is. Er zijn buiten ons slechts 8 andere gasten. Onze gastvrouw spreekt Zuid-Afrikaans met ons, daar geniet zij zichtbaar van en wij vinden dat ook heel leuk. Zij vertelt ons, dat zij hier pas 2 maanden werkt maar dat zij zich helemaal thuis voelt hier. De zoon van Hermann woont en werkt hier nog steeds maar hij is nu niet aanwezig.

Om 20.30 gaan wij terug naar onze riante bungalow, helaas dus zonder internet. En wat doe je dan? Je gaat vroeg slapen.