Dinsdag 26 september van Ghanzi naar Windhoek

We staan om half 7 op en pakken de tassen in. We zetten alles in de auto en gaan dan ontbijten waarna Bert het diner van gisteren afrekent. Dan gaan we op weg voor de laatste 530 km van deze vakantie, de eerste kilometers over het zandpad. Dat gaat beter dan gisteren maar ook nu slippen de wielen af en toe over het zand. Als we ooit nog eens een vakantie plannen waarbij we over zand/grindwegen moeten rijden dan vragen we om een schakelauto want dan heb je het meer zelf in de hand.

Het is vandaag, zelfs voor onze begrippen, best koud namelijk slechts 12°. Het is grappig om te zien hoe de bevolking hierop reageert. Ze lopen met dikke jassen aan en met mutsen op.
Het is helaas weer een saaie rit, rechte wegen en dezelfde struikjes en bomen langs de weg. We zien wat struisvogels en wat wrattenzwijnen maar verder ook weer veel koeien en geitjes en wat paarden.

Om 10.00 uur zijn we bij de grens van Botswana. Daar moet Bert eerst een lijst invullen waarna hij een papiertje krijgt voor de auto. De beambte vraagt ook nog of we andere landen hebben bezocht de laatste tijd in verband met de gele koorts. Nee dus. Zij heeft het ook zichtbaar koud terwijl het inmiddels toch al enkele graden warmer is geworden. Hier wordt ook de auto nagekeken op dieren en dierlijk materiaal, er wordt zelfs in de koelbox gekeken.

Daarna gaan we het douanekantoor in voor de stempels in de passen en bij het hek moet Bert het papiertje voor de auto weer afgeven.

Verder naar de grenspost van Namibië. Daar moeten we weer een briefje invullen met al onze gegevens maar slim als wij zijn hebben we bij het verlaten van Namibië al enkele briefjes meegenomen. Die hebben we van tevoren ingevuld, één voor vandaag en één voor morgen op het vliegveld. Zo’n briefje moeten buitenlanders namelijk iedere keer bij binnenkomen of verlaten van Namibië invullen. De ene keer wordt het aangepakt en wordt er niet naar gekeken maar hier wordt het wel goed bekeken en moeten we nog even aangeven waar we slapen vannacht en hoe lang we nog in het land blijven. Gelukkig krijgen we ook hier weer de stempels en Bert weer een briefje voor de auto wat hij ook weer moet afgeven als we door het hek rijden.

Alles bij elkaar duurt het ongeveer een half uur bij de grens.

Dan zijn we weer in Namibië en eigenlijk verandert er weinig aan het landschap, alleen wordt het wegdek ietsje beter onderhouden dan in Botswana. In Gobadis gaan we tanken en drinken we een kopje koffie met een soort pasteitje erbij, goed gevuld met kip en vlees. Zo kunnen we er wel weer een tijdje tegen.

Als we dichter bij Windhoek komen verandert het landschap geleidelijk aan. Er komen wat heuvels en we zien bergen in de verte. De weg wordt ook steeds bochtiger en daardoor is het toch veel prettiger rijden dan alleen een rechte weg. Ongeveer 20 km voor Windhoek zitten we echt tussen de heuvels en wordt het ook steeds drukker op de weg. Dat is trouwens ook iedere keer als je een plaats passeert van redelijke omvang.

Vlak voordat we de auto afleveren gaan we tanken en daarna rijden we naar het verhuurbedrijf toe. Daar is het best druk met ophalers en afleveraars van auto’s. De medewerker stapt in en noteert de kilometerstand. We hebben ongeveer 5000 km gereden in 21 dagen en dat is best pittig. Hij kijkt ook na of de auto helemaal leeg is en Bert vertelt over de schade, die we hebben opgelopen. Hij vindt de oplossing van de kabelbinders onder de auto een prima oplossing.

We mogen iets te drinken pakken en een uurtje later worden we naar het Vondelhof Guesthouse gebracht waar we ook de eerste nacht geslapen hebben. Daar worden we hartelijk begroet door de eigenaar en moet er uiteraard weer een logboek ingevuld worden. Daar zijn ze in deze landen gek op, heel veel opschrijven terwijl ze alle informatie al van het reisbureau gekregen hebben.

De chauffeur, die ons wegbrengt naar ons guesthouse, vraagt waar wij vandaan komen. Nederland, zeggen wij. O, doe Mark Rutte maar mijn groeten. De man heeft zondagavond Mark Rutte op tv gezien bij Al Jazeera en er ontstaat een leuk gesprek over politiek. Wij vertellen dat er in november verkiezingen zijn en dat er mogelijk een vrouw minister-president kan worden. Hij vertelt dat zij volgend jaar verkiezingen hebben en dat er dan ook mogelijk een vrouw aan de macht komt. Grappig want zo’n gesprek over de Nederlandse politiek verwacht je gewoon niet van een taxichauffeur, maar wel heel leuk.

We gaan naar onze kamer, zetten de bagage neer en sluiten onze apparatuur aan aan de opladers. Dan lopen we naar een winkelcentrum hier vlakbij, best wel gek om weer gewoon in een winkelcentrum te lopen en in een supermarkt boodschappen te doen. Het is echt een megagrote supermarkt, daar is AH klein bij. We kopen lekker broodjes voor vanavond, want die hebben we na Swakopmund niet meer gezien. Daar hebben we echt trek in. We blijven dus lekker op de kamer vanavond want echt warm is het nog steeds niet.

Morgen om deze tijd zitten we in het vliegtuig dus dan even geen verhaal. Jullie moeten even wachten tot donderdagmiddag/avond als we weer thuis zijn.