Maandag 25 september van Safari Island Lodge naar Palm Afrique Lodge bij Ghanzi

We hebben een goede nacht gehad, Bert is gelukkig weer bijna helemaal de oude. Hij durft alleen een “full English Breakfast” nog niet aan maar dat komt ook wel weer goed. We nemen onze bagage mee naar het restaurant en na het ontbijt betalen we de rekening van de afgelopen dagen. We lopen naar de receptie toe om de sleutel in te leveren en de dame daar vraagt hoe het met Bert gaat. Ze zijn hier allemaal erg zorgzaam voor je. Gisteren is er ook nog gebeld door het organisatiebureau van de game drive om te vragen hoe het met Bert ging, we krijgen de hartelijke groeten. Dat is toch helemaal top!

Om kwart over 8 rijden we weg en rijden weer ruim 2,5 km over een zandpad om bij de asfaltweg te komen. In Ghanzi gaan we eerst tanken en dan is het bijna 300 km dezelfde weg volgen. We zien ook deze rit weer veel geiten, koeien, ezels en schapen maar geen grotere dieren meer. We komen twee keer een veterinair checkpoint tegen, de eerste keer mogen we gewoon doorrijden maar bij het tweede checkpoint moeten we de auto uit en onze schoenen weer desinfecteren. Ook mijn wandelschoenen moeten even in het bad. De heren van het checkpoint vraagt waar wij vandaan komen, Nederland dus. Bert vertelt dat het daar soms heel koud is en dat er soms sneeuw is. Dat vinden ze toch wel heel erg koud. Ze staan ook nu allebei met een jas aan en vinden het koud, het is maar 22°. Wij vinden het juist een heel aangenaam temperatuurtje. Het is maar wat je gewend bent.

We rijden weer door de desinfectiebak en vervolgen onze reis. Ongeveer 35 km voor Ghanzi gaan we kijken bij “KuruArt”. Hier werken San, bushmensen, die op een traditionele manier moderne kunst maken. Het zijn veelal schilderijen, linoprints en sieraden van de schalen van de struisvogeleieren. Zij gebruiken moderne materialen en technieken om de traditionele kunst tot leven te brengen/houden. Het “KuruArt projekt” is gestart om de Bushmensen te verbinden en hun kunst in de wereld uit te dragen. Er werken hier ongeveer 20 artiesten en zij zijn allemaal opgegroeid in de grote Kalahariwoestijn. Inmiddels zijn er al in 15 landen tentoonstellingen geweest van deze kunst. Er zijn ook afbeeldingen van hun werk op postzegels van Botswana geplaatst.

Het maken van de sieraden van struisvogeleieren gebeurt op een speciale manier. Eerst worden de schalen in kleine stukjes gebroken en dan wordt er in elk stukje een gaatje gemaakt. Het zijn dan nog ruwe kralen die op een snoer geregen worden tot de gewenste lengte. Deze reeks ruwe kralen wordt vervolgens in de groef van een speciaal stuk hout gelegd en met een slijpsteen tot uniforme cirkelvormige kralen gepolijst.
De eierschalen zijn wit maar door de kralen te roosteren in het vuur krijgen ze de kleur van lichtbruin tot zwart gekleurd, daarvoor worden ze wel van het snoer afgehaald. Daarna worden de uiteindelijke sieraden gevormd.

Wij lopen rond in het atelier en we raken aan de praat met twee dames. Die vertellen dat het een groot probleem is om de werken te versturen. De portokosten zijn namelijk hoger dan de kosten van de werken. Elk jaar wordt er een kalender uitgegeven met 12 mooie afbeeldingen en het is natuurlijk de bedoeling dat die elders terecht komen. Zij proberen dus om op alle mogelijke manieren de spullen zo goedkoop mogelijk te versturen.
Wij zien veel mooie schilderijen maar helaas past het allemaal niet in onze koffer dus we doen het met wat foto’s. We nemen wel wat kleine dingetjes mee. Ook nemen we nog even een kijkje in het museum, daar worden we rondgeleid door een aardige dame.

We gaan verder naar onze laatste overnachting in Botswana en natuurlijk ligt ook deze lodge weer ver van de bewoonde wereld. Ditmaal is het een behoorlijk zwaar zandpad en lastig om de goede versnelling te gebruiken met een automaat. Maar natuurlijk lukt ook dat weer en komen we bij een prachtig complex met palmbomen, mooie grasvelden en twee zwembaden. Best bizar zo midden in de Kalahari woestijn. We zitten met twee kamers onder een dak, best weer groot en heel hoog. We hebben een eigen keukentje met waterkoker en een koelkast. Best luxe dus weer.

We hebben zelfs internet op de kamer, alhoewel het niet altijd even snel is. Maar we kunnen nu wel inchecken voor de terugreis van Addis Abeba naar Brussel. Ik zei eerder dat we ook een overstap hebben in Wenen maar dat is alleen maar een tussenlanding, wij kunnen dan gewoon blijven zitten. Die tweede vlucht duurt wel ruim 9 uur, hopelijk kunnen we dan wat slapen.

Om 19.00 uur gaan we dineren. Als we net in het restaurant zitten zien we een jong stel binnenkomen wat we al eerder gezien en gesproken hebben. Met hen zijn we op Angolees grondgebied geweest vanuit Nunda River Lodge. We besluiten om met z’n vieren te eten en delen heel veel ervaringen met elkaar. We blijken ook tegelijk terug te vliegen naar huis woensdag. Het eten is in buffetvorm en smaakt prima. Nog even een kopje koffie toe en om 21.00 uur zijn we weer in onze kamer.

We pakken de tassen alvast in en gaan onder de douche zodat we morgenochtend na het ontbijt snel kunnen vertrekken voor de ruim 500 km naar Windhoek. We moeten de auto namelijk vóór 16.00 uur inleveren en we zijn liever te vroeg dan te laat.