Dag 34, Naar huis

We hebben heel goed geslapen vannacht, voor het eerst sinds lange tijd is het echt de hele nacht donker maar ja, wat wil met een binnenhut? Aangezien de badkamer erg klein is besluiten we om maar niet onder de douche te gaan, we zijn vanavond weer thuis en hebben dan weer alle ruimte.

Om kwart voor 7 gaan we naar het ontbijt maar dan blijkt dat we een kwartier te vroeg zijn. We gaan dus nog maar even terug naar de hut. Na het ontbijt pakken we de tas in en gaan dan op het dek kijken. We zien inmiddels al land in zicht, het Duitse wadden eiland Borkum. Het is bewolkt maar niet koud en de verwachtingen zijn ook aardig voor vandaag.

Om 9.00 uur moeten we de hut verlaten dus we halen de tassen op en gaan nog even aan dek kijken om te zien hoe we de Eemshaven binnen varen. Dat lukt helaas niet helemaal want we moeten naar de auto toe. Uiteindelijk rijden we om 10.00 uur van boord.

We gaan niet meteen naar huis want we willen eerst naar de vesting Bourtange. Ook moeten we eerst wel tanken want we kunnen nog maar 50 km rijden. Dat willen we eigenlijk in Duitsland doen maar voor de zekerheid tanken we in Nederland nog even 5 liter. Voor ons gevoel goedkoop namelijk € 2,10/l.

Bourtange is een vestingplaats vlakbij de Duitse grens. In 1550 gaf Willem van Oranje opdracht om in het Bourtangemoeras een fort aan te leggen. Tussen 1593 en 1851 was Bourtange een belangrijke vesting, die nooit werd ingenomen.

Grote onbegaanbare moerassen bedekten de helft van de huidige provincies Groningen en Drenthe. Die moerassen waren slechts op enkele plaatsen doorgankelijk op harde zanderige passen ofwel “tanges”. Vlakbij Bourtange was dit een vrij brede pas en men besloot daar de vesting te maken. Groningen was namelijk in handen van de Spanjaarden en op deze manier wilde men voorkomen dat de stad bevoorraad zou worden en dus geïsoleerd zou worden. Er werd een schans aangelegd met 5 bastions, die later nog werd uitgebreid.

In 1665 dreigde de bisschop van Munster met een inval. De schans was geheel in verval geraakt en het garnizoen bestond nog uit slechts 50 man. Alles werd hersteld en het lukte de bisschop niet om Bourtange te veroveren. In de vesting woonden manschappen met hun gezinnen waardoor er ook een “normaal” dorpsleven ontstond compleet met kraamzorg, chirurgijn etc.

Na de jaren zeventig van de vorige eeuw is men begonnen met het herstel van de vesting, dit alles in de stijl van vroeger en grotendeels met behulp van oude kaarten en tekeningen. In 1992 was het klaar, in 2001 werden er nog twee nieuwe gebouwen opgeleverd. Een soldatenbarak en het voormalige koetshuis. Deze laatste twee gebouwen zijn in gebruik als hotelaccommodatie.

De vesting is een soort stervorm met 5 punten met een binnenplein en 10 straten, die naar het plein toe lopen. Er is een gracht omheen en ook een hele grote wal waardoor binnendringen erg moeilijk was. Op het binnenplein zijn ook diverse winkeltjes en horecagelegenheden. Het is een leuk bezoek geworden en ook voor kinderen is er veel aandacht. Je kunt hier makkelijk een halve dag doorbrengen.

Inmiddels is het bijna 15.00 uur geworden en wordt het toch wel tijd om naar huis te gaan als we daar nog redelijk op tijd aan willen komen. We rijden richting Duitsland en gaan daar eerst tanken voor een leuke prijs namelijk € 1,79/l, ongeveer 30 cent goedkoper dan in Nederland. Dat voordeel laten we ons niet ontnemen. We rijden tot aan de afslag Hengelo via de Duitse autobaan want daar mag je 130km/uur en dat schiet lekker op. Niet dat de Duitsers zich daaraan houden, als wij 120 rijden suizen ze ons met hoge snelheid voorbij.

Om 18.00 uur rijden we Maassluis binnen en na een kort bezoekje aan de Lidl gaan we naar huis. Moe maar voldaan na een lange vakantie waarin we heel veel natuurschoon gezien hebben en heel veel vriendelijke en rustige Noorse mensen zijn tegengekomen. En dan is het best wennen hier op de drukke wegen.

Ik heb het heel fijn gevonden om mijn verhaal iedere dag met jullie te delen. Ik schrijf het voor mijzelf maar ben heel blij dat velen zo met ons mee genieten. Wie weet wat het de volgende keer gaat worden, wij nog niet in ieder geval.

Tot de volgende keer.