Dag 5 Naar het Terra Cotta Leger in Xian

Om half acht worden we gewekt door de wekservice van het hotel. Na het ontbijt gaan we weer op stap met de bus. We hebben er nu een tweede gids bij – Li is namelijk de hele rondreis bij ons – speciaal voor Xian. Jason was gisterenavond al op het vliegveld en vertelde in de bus al een en ander over Xian. Hij is echt trots op zijn stad. In Xian wonen ongeveer 9 miljoen mensen – niet veel vergeleken bij Beijing maar nog steeds een gigantisch grote stad in verhouding tot Nederlandse steden.

We gaan op weg naar het Terra Cotta Leger maar voordat we dat gaan zien bezoeken we eerst de fabriek waar de kleine en grotere replica’s gemaakt worden. De beeldjes worden met klei in een mal gemaakt maar zijn wel hol van binnen. Als het beeldje uit de mal komt word het meteen netjes met de hand bijgewerkt – het is dan nog zacht en makkelijk te bewerken. Alle oneffenheden worden er af gehaald en met speciaal gereedschap worden de beeldjes nauwkeurig afgewerkt. Als dat klaar is dan moeten de beeldjes ongeveer 24 dagen drogen maar uiteraard niet in de zon want dan komen er barsten in. Daarna worden ze gebakken en klinkt het bijna als ijzer als je er tegen aan tikt.

Hierna krijgen we gelegenheid om beeldjes te kopen maar ook kleding, sieraden van jade, parels etc. We hebben een staand Terra Cotta beeldje gekocht, echt mooi. Vervolgens gaan we boven deze winkel lunchen. Het is dit keer een buffet en heel anders dan wat we tot nu toe gehad hebben. Er zijn ook heerlijke salades bij en we laten het ons goed smaken.

Na de lunch gaan we naar het Terra Cotta Leger. Daarvoor moeten we allemaal ons paspoort bij de hand houden en we krijgen een toegangsticket van Li. Gisteren moesten we ons paspoort na de vlucht inleveren. Op het ticket staat je paspoortnummer dus het is belangrijk dat iedereen het goede ticket krijgt, vandaar dat we ons paspoort moesten inleveren. We kunnen niet echt dicht bij komen met de bus dus we moeten eerst een stukje wandelen langs allemaal straatverkopers. Daar had Jason ons al voor gewaarschuwd dus we lopen gewoon door.

Het is echt heel druk, heel veel bussen met buitenlanders maar die vallen in het niet bij het aantal chinezen. Als we door de toegangspoorten zijn moeten we toch nog een heel stuk lopen naar het museum, want dat is het namelijk. Het museum bestaat uit 3 opgravingsputten en 1 expositiehal. Put 1 is het grootste en daar staan ook de meeste beelden in – alhoewel er nog veel uitgegraven kan worden. Ondanks de drukte kun je alles toch goed en rustig bekijken en foto’s maken. Halverwege zie je beelden staan die gerestaureerd worden. Er zitten banden en plastic om heen om het bij elkaar te houden. Naast de beelden staan witte plastic bakken waarin nog losse elementen zitten van de betreffende beelden.

In put 3 is veel minder te zien – daar worden nog steeds beelden uitgegraven. Jammer dat het zondag is want anders hadden we de mensen aan het werk kunnen zien. In deze put staan heel veel paarden en kun je ook heel goed zien hoe de gangen werden afgedekt met platen hout met daar over heen gevlochten matten om de beelden te beschermen. Tussen de rijen beelden en paarden zitten brede “muren” van klei om het mogelijk te maken om die daken te maken zodat het niet meteen instort. Helaas is dat natuurlijk toch gebeurd en moet er veel gepuzzeld worden om er weer hele beelden van te maken.

In put 2 zie je heel veel ingestorte gebroken beelden op de grond liggen en er staan enkele vitrines met daarin beelden op waren grootte zodat je ze toch van dichtbij kunt bekijken. Het is geweldig indrukwekkend allemaal en dit is toch al een hoogtepunt van deze reis.

In de expositiehal is erg veel te zien maar zeker willen we de bronzen strijdwagens zien. Deze bronzen strijdwagens met paarden en menner zijn nabij de grafheuvel van keizer Qin Shi gevonden en zijn echt heel mooi  - heel gedetailleerd. We hebben dan ook weinig tijd over van de drie uur die we kregen omdat we weer op tijd bij het verzamelpunt moeten zijn om naar de bus terug te gaan.

De busreis terug verloopt erg traag en dat is vervelend voor een deel van de groep. Zij hebben een extra uitstapje geboekt voor een voorstelling met diner maar het lijkt niet te lukken met de drukte. Gelukkig weet de chauffeur wat andere wegen te gebruiken zodat zij nog net op tijd komen daarvoor.

Wij gaan ons in het hotel lekker even opfrissen en lopen daarna naar de Pagode en naar een vijver om naar een show van fontein op muziek te luisteren/kijken. We kunnen allen de weg niet vinden ondanks het plattegrondje wat we van de receptie hebben gekregen. Na wat rondgelopen te hebben vragen we het aan een meneer, die heel vriendelijk knikt en lacht maar we begrijpen elkaar helemaal niet. Ik heb ook het idee dat hij niets van de kaart snapt. We vragen het even later aan een jongeman en die weet niet hoe hij het uit moet leggen dus hij loopt gewoon een stuk met ons mee. Ook daarna lukt het ons niet om de Pagode te vinden.

We hebben ook bijna geen geld meer en een pinautomaat is ook al niet te vinden. We gaan dus maar weer richting hotel en komen dan langs een pinautomaat. De lijkt de pinpas van Bert niet meer terug te willen geven maar we hebben ook nog geen geld. Gelukkig kunnen we op een knop “service” drukken. Als ik antwoord krijg vraag ik of er iemand Engels spreekt, meteen daarna wordt de pas weer teruggegeven. Een stukje verder proberen we het nog een keer en nu gaat het prima. Imiddels zijn we het wel aardig zat na deze drukke dag en we besluiten om daar wat bij de supermarkt te kopen en op de kamer te eten. Alleen hebben we niets van bestek bij ons en hoe eet je dan warme noedels?

Als we teruglopen naar het hotel lopen we langs een open raam - een soort mini-afhaalrestaurant, waar een man een pekingeend in stukjes snijdt en die stukjes in een bak doet. Dat ziet er lekker uit en dat kunnen we dus gewoon met onze handen eten. We krijgen een hele eend, in smalle reepjes gesneden prei en een bakje sojasaus voor slechts 35 Yuen – omgerekend ongeveer € 4,50. Niet gek toch voor Pekingeend? We halen er wat biertjes bij en op de kamer smullen we er heerlijk van. Het is dan inmiddels half negen en na het schrijven van dit verhaal hou ik het voor gezien voor vandaag. Al met al een mooie bijzondere dag.