Dag 26 De Atlantic Road Norway

Gisterenavond rond half elf ging ineens het brandalarm af en er werd omgeroepen dat het geen test was. Gelukkig lagen we nog niet in bed en gingen we meteen via de trap naar beneden met alleen onze telefoon in de hand. Er bleek vals alarm te zijn maar het was toch wel bijzonder om te zien dat heel veel mensen heel snel via de trap naar beneden gingen. Het was best even schrikken.

We hebben prima geslapen en het weer ziet er goed uit vanmorgen. De zon schijnt en het is een aangename temperatuur. We kunnen pas om 8.00 uur ontbijten, beetje jammer want we hebben weer een mooie maar lange rit voor de boeg.

Na het ontbijt pakken we de bagage en lopen naar de parkeergarage. Daar moet je in het benzinestation op een parkeerautomaat je kenteken invoeren en dan betalen. Dan kun je de auto ophalen. Met wat moeite komen we de stad uit en rijden richting de eerste ferry van Halsa naar Kanestraum. We hebben weer geluk want we komen 2 minuten voor tijd aanrijden.

Hierna is het ongeveer nog een uur rijden naar de “Atlantic Road Norway” met de mooie bruggen na elkaar en we komen door hel veel tunnels vandaag. Eerst passeren we een bijzondere brug, die ligt op pontons en drijft dus als het ware op het water. We zijn de brug al bijna voorbij als we zien hoe bijzonder deze brug is dus we willen na de brug een parkeerplaats opzoeken om foto’s te maken. Helaas, dat lukt niet dus we draaien om en gaan de brug weer over omdat er vóor de brug wel een mooie gelegenheid is voor de foto’s. We hebben de brug dus gewoon drie keer gepasseerd.

Twee tunnels zijn wel heel bijzonder want die gaan onder de fjord door, op zich misschien niet zo bijzonder dat het onder water doorgaat maar wel als je bedenkt dat de Freifjortunneln met een lengte van 5,1 km op 135 meter diepte gaat en de Atlantershavtunneln met een lengte 5,7 km op een diepte van 250 meter. Dat merk je goed aan je oren want de Atlantershavtunneln heeft dan ook een stijgings- dalingspercentage van meer dan 10%

Als we de Atlantershavtunneln uitkomen begint het een beetje te regenen, dat is jammer want we beginnen zo aan de bruggen en het is leuk als je daar mooie foto’s van kunt maken. Gelukkig blijft het bij een beetje regen en is het snel weer droog. We passeren enkele “gewone” bruggen en zien dan de meest bijzondere brug, de “Storseinsundbrug”, die een mooie draai maakt. Hij is 260 meter lang en 52 meter hoog. Voordat we de brug overgaan ziet hij er niet zo bijzonder uit maar als je er overheen bent dan zie je pas de draaiïng.

Op de parkeerplaats voor de brug is er een mooie rondwandeling van ongeveer 500 meter over een metalen voetpad waardoor je bijna boven de Atlantische Oceaan loopt. Het is echt wel bijzonder zoals de Noren aandacht besteden aan hun “kunstwerken”. En ook de vele parkeerplaatsen langs mooie routes met vaak ook een toilet.

Als we de brug uiteindelijk gepasseerd hebben kunnen we mooie foto’s maken. De totale lengte van de bruggen, 8 stuks, van de Atlantic Road Norway is 890 meter, niet veel in meters maar op deze manier worden heel veel kleine eilandjes met elkaar verbonden en rijd je als het waren over de Atlantische Oceaan.
De totale lengte van de Atlantic Road Norway is 8,3 km en de werkzaamheden duurden 6 jaar. In die periode waren er 6 orkanen, die het werken hieraan niet makkelijk hebben gemaakt.

Na de bruggen rijden we nog verder via de Atlantische kust, een hele mooie route en je zit echt weer heel dicht bij de oceaan. Het is weer een bijzonder landschap, soms lijkt het net of je door duinen rijdt alleen zijn de duinen rotsen.
Wat opvalt zijn ook de vele kleine eilandjes tot ver in de zee. Daarom is het niet verwonderlijk dat de “postschepen” vroeger niet wilden varen in de winter. Je ziet die eilandjes dan niet en radar hadden ze natuurlijk niet.

We rijden verder naar de pont van Molde naar Vestnes en dan is het nog ongeveer een uur naar ons hotel in Sylte, het Valldal Fjordhotel. Het is een vrij nieuw hotel en we hebben een kamer met uitzicht op de berg en de fjord; we hebben zelfs een zitje buiten. Inmiddels is het 18.00 uur en we besluiten om vanavond niet verder te zoeken naar een eetgelegenheid maar om lekker in het hotel te eten. Het is niet goedkoop maar dat weten we inmiddels en we hebben de afgelopen twee dagen gratis diner gehad. Dus dat compenseert elkaar dan wel weer.