Zaterdag 16 september van Kaisosi Lodge naar Nunda River Lodge

We hebben vandaag niet zo’n lange rit voor de boeg, “slechts” 220 km, dus we staan niet zo vroeg op. Het is lekker weer buiten, nog niet zo warm maar dat zal best wel snel veranderen. Gisteren was het namelijk al 35° en dat zal de komende dagen waarschijnlijk ook wel zo blijven.
Na het prima verzorgde ontbijt probeer ik alsnog de foto’s te plaatsen maar dat lukt helemaal niet. Wel jammer maar die houden jullie gewoon tegoed.

Om 9.00 uur rijden we weg en gaan verder richting Divunu en Bagini. Een mooie rustige weg, waar af en toe iemand ons inhaalt en er ook af en toe iemand passeert. De weg wordt op enkele plaatsen opnieuw geasfalteerd. Daarvoor zetten ze gewoon enkele kilometers een rijstrook af en kunnen dan ook lekker doorwerken. Als het zo druk zou zijn als bij ons dan stond er iedere keer een lange file te wachten, nu zijn dat maar enkele auto’s.

Ook nu toch best weer veel bewoning langs de weg en dus ook weer opletten op mensen en dieren. We zijn uiteindelijk wel heel vroeg bij onze nieuwe overnachtingsplaats, “Nunda River Lodge”. We worden welkom geheten door Peter, een van de eigenaren. Hij legt ons alles uit en vertelt dat we geen sleutel krijgen want die gebruiken ze hier niet. Dat is toch wel bijzonder. Er is wel een kluisje in de bungalow zodat we waardevolle spullen daarin kunnen bewaren.
Het is werkelijk weer een mooie ruime bungalow met een balkon met uitkijk op de rivier Kalongo, wat een uitzicht. Hier houden we het wel een tijdje uit en gelukkig kunnen we hier 2 nachten blijven. Water uit de kraan kunnen we hier niet gebruiken en daarom krijgen we een thermoskan met koud drinkwater. Wat een service.

We gaan naar het hoofdgebouw, ongeveer 10 minuten lopen want we hebben de achterste bungalow. we genieten van een lekker glas koud bier en ik schrijf  alvast weer een deel van dit verhaal.
We raken aan de praat met Peter en Jinx, twee van de eigenaren. De derde is de zus van Peter. Peter is ongeveer 30 jaar geleden met de bouw van de lodge samen met Jinx. De oorlog was afgelopen en het toerisme kwam een beetje op gang. Het was de bedoeling om het kleinschalig te houden en ze hebben nu 35 plaatsen, deels bungalow, deels kampeerplaats. Zij zijn een van de pioniers, sindsdien zijn er wel heel veel lodges bijgekomen. De meesten echt op grote afstand van stad of dorp zodat je voor het diner altijd bent aangewezen op de lodge zelf. Niet dat dat een probleem is want het is wel heel relaxed en goed betaalbaar zo.

Later op de middag staat er een dorpswandeling op het programma. Met Johannes, onze gids, en 4 andere Nederlandse mensen gaan we aan de wandel naar een dorp in de buurt. Onderweg vertelt hij over de natuur, planten en insecten. Het is niet echt een toeristisch dorp. Naar het dorp is het ongeveer een half uur wandelen, best pittig in deze temperatuur van 35°. In het dorp krijgen we te zien hoe verschillende soorten eten bereid wordt, dit laten de lokale bewoners ons zien. Er wordt gierst gestampt, het kaf wordt van het koren gescheiden en van het koren wordt met warm water pap gemaakt. Brood kent de lokale bevolking hier helemaal niet.
Rode noten worden in warm water geweld en als het warm en zacht is worden er een soort tartaartjes van gevormd die heel licht naar tomaten smaken. Ook andere noten worden van hun schil ontdaan met een bijl, die op de grond ligt met de scherpe kant naar boven. Daarna gestampt en dan wordt er een soort pasta van gemaakt. We mogen van alles wat proeven.

Daarna krijgen we de indeling van hun huisje te zien. Een aparte keuken en een nachtvertrek met één bed voor de ouders en de kinderen op de grond op en onder kleden. Voor de muren van de huisjes worden termietenheuvels gesloopt; de brokken steen worden op elkaar gestapeld en met het gruis, vermengd met water, wordt een soort cement gemaakt om de oneffenheden te vullen. Deze stenen zijn keihard, overdag slaan ze de warmte op en geven die ’s avonds weer af. De daken zijn meestal bedekt met stro en ook dat reguleert de temperatuur een beetje. Niet dat het er koel wordt hoor, maar het is beter dan buiten.
Rondom de huisjes staan afrasteringen gemaakt van takken en stro om te voorkomen dat de geiten en ander vee het eten van de bewoners komen opeten. soms heeft de rijkste bewoner van een dorp een aansluiting op vers water waar ook de andere bewoners gebruik van mogen maken. Wat betreft het toilet, dat is gewoon een gat in de grond.

Dit is toch wel een hele bijzondere ervaring, vooral ook omdat er geen koopwaar aangeboden en er ook niet om geld gevraagd wordt. Wij geven de gids na afloop wat geld en hij zorgt ervoor dat het op de goede plaats terecht komt; een deel gaat naar de betrokken bewoners en een naar het hele dorp.

Als we terugkomen is het tijd voor het diner. De tafels op het terras aan het water zijn dan al mooi gedekt en het is aardig vol. Het eten is voortreffelijk en het is leuk om te zien dat de eigenaren er gewoon aan een eigen tafeltje bij aanschuiven. Na het diner gaan we terug naar onze bungalow en na een heerlijke douche gaan we lekker slapen. Onder de klamboe deze keer, dat heeft Peter ons op het hart gedrukt we zitten immers pal naast een rivier en in malariagebied.

De foto’s houden jullie nog steeds tegoed en er zitten toch wel echt leuke bij;)