Vrijdag 15 september van Sachsenheim Guest Farm naar Kaisosi River Lodge

We hebben heerlijk geslapen vannacht en worden helemaal uitgerust wakker. We pakken alles alvast in en zetten de tassen in de auto zodat we meteen na het ontbijt op pad kunnen. We hebben namelijk een rit voor de boeg van ruim 400 km, gelukkig wel gewoon over asfaltwegen.

Het ontbijt is prima verzorgd, alles wat je nodig hebt maar niet overdreven. We praten nog even met onze gastvrouw en die vertelt dat de huidige eigenaar, de zoon van de oprichter van deze farm, nog steeds meewerkt. Helaas is hij dit weekend niet aanwezig, het zou leuk geweest zijn om hem te ontmoeten.

Om 8.15 uur rijden we weg. Het eerste deel is supersaai. Een bijna kaarsrechte weg naar Tsumed en overal dezelfde bomen en struiken en om de 30 km een flauwe bocht. Vlak voor Tsumed kunnen we tanken bij een hypermodern tankstation en als we doorrijden blijken we de plaats helemaal links te laten liggen. Geen probleem, want je weet niet wat je onderweg allemaal nog tegenkomt.

We rijden verder via Grootfontein richting Rundu. Er is ons gewaarschuwd dat er op de weg tussen Grootfontein en Rundu veel dorpjes aan de weg liggen en dat we dus goed moeten opletten op overstekende mensen en dieren. Nou, daar merken we eigenlijk niets van op één dorpje na. Er loopt wel regelmatig wat vee langs de weg zoals koeien, geiten en ezels.

Op een gegeven moment komen we bij een veterinaire checkpoint. Gelukkig kunnen wij gewoon doorrijden. Naast deze post is wel meteen een dorp langs de weg en dat blijft eigenlijk zo. Niet constant maar toch wel heel veel dorpjes. Het zijn vaak “huisjes” van golfplaten en veel hutjes, allemaal in een omheind stuk zodat er geen dieren het “dorp” in lopen. In die dorpjes zie je ook een bar, een kapper, een kerk, een school en ga zo maar door, die gebouwen zien er toch wel anders uit dan bij ons: de bar bijvoorbeeld is een vierkant betonnen gebouwtje van ong 6 bij 3 meter en alleen herkenbaar als bar omdat er ‘BAR’ boven staat. Dat geldt ook voor de kapper en de andere winkeltjes. De kerk is herkenbaar omdat het gebouw groter is met halfronde boogramen en aan een kruis er boven op. Het lijkt allemaal gewoon te zijn maar voor ons schuurt dit toch wel met wat wij gewend zijn. Men leeft hier echt heel armoedig, voor onze begrippen in ieder geval.

We zien veel kinderen met jerrycans lopen om water te halen en veel mensen met een zware last op het hoofd. Ook wordt er veel hoog gras, het lijkt wel riet, gesneden langs de weg en bij elkaar gebonden. Dat wordt dan aan de rand van de weg weer verkocht. Ook zien we diverse uitstallingen van potten, houten beelden en ook citrusvruchten. Geen idee waar zie die citrusvruchten vandaan halen want we hebben geen citrusbomen gezien. Ineens zien we een oude dame voorovergebogen lopen met een zware last op haar rug, best triest om te zien.

Als we bij Rundu komen gaan we eerst weer tanken. In Namibië moet je niet wachten tot het nodig is maar als je de gelegenheid krijgt. We hebben tussen Grootfontein en Rundu, een afstand van ruim 220 km, geen enkele benzinepomp tegengekomen dus we houden ons maar aan de regel.

We rijden door, voor onze begrippen, een soort township verder richting Divundu maar dan hebben we wat moeite met onze routebeschrijving. Gelukkig komen we er met Google Maps, met vooraf gedownloade kaarten, netjes uit en zijn we rond 13.00 uur in de Lodge. Later blijkt dat we moderne stad Rundu geheel links hebben laten liggen maar dat vinden wij niet erg. We komen niet naar Namibië voor de steden maar voor de natuur en de mensen.

De lodge ligt aan de Kavango rivier en dat is meteen de grens tussen Namibië en Angola. Vanuit onze kamer kijken we op de rivier en zien aan de overkant dus Angola liggen. Gek, een land dat je eigenlijk alleen maar kent van het nieuws. Het is zo dichtbij dat de tijden van elektronische apparatuur zoals smartphone en computer af en toe een uur verspringt. Het is in Angola namelijk een uur vroeger.

Het is werkelijk een mooie kamer, er kunnen zelfs 4 personen slapen want er staat ook nog een stapelbed. En eigenlijk zijn we veel te vroeg hier maar gelukkig kunnen we gewoon de kamer in. We houden het lekker rustig vanmiddag, ik schrijf alvast een deel van het verhaal van vandaag en probeer foto’s te plaatsen. Dat lukt helaas niet in de kamer, hopelijk straks in het hoofdgebouw.

Om 5 uur lopen we naar het hoofdgebouw om wat te drinken en om half 6 gaan we aan boord van een rivier cruiseboot. Er worden stoelen klaargezet voor het aantal gasten wat meegaat en dan vertrekken we voor een “sundowner cruise” van ongeveer een uur op de Kavango rivier. De rivier is maar 2 meter diep in het midden en de breedte varieert van 50-150 meter. De gids vertelt ons dat er een drijvende brug is ietsje verderop en die is dan meteen de grens. Je kunt er alleen overheen met een paspoort/ID kaart en mogelijk ook een visum.

We zien een kleine krokodil langs de kant. Er waren hier ook nijlpaarden maar gezien de lage waterstand van de laatste jaren, het heeft hier bijna niet geregend, zijn die verdwenen en ook zijn er veel minder krokodillen. Langs de waterkant spelen aan beide zijden van de rivier kinderen in het water, vrouwen doen er overdag de was en het water uit de rivier wordt overal voor gebruikt, het is gratis.

Als we halverwege zijn, leggen we aan bij een eilandje, dat is Angolees grondgebied. Bert stapt uit en is dus illegaal in Angola geweest. Dit zijn nu van die leuke onverwachte dingen. Je kunt nog zoveel van tevoren plannen maar wij vinden het ook leuk om de dingen maar te laten gebeuren zoals ze komen. Wij genieten ervan.

We varen weer terug totdat de zon bijna onder gaat. Dan blijven we midden in de rivier stilliggen met het zicht op de zonsondergang. Eerst zie je een mooie rode zon en binnen 10 minuten verdwijnt de zon aan de horizon. Een machtig mooi gezicht, heel indrukwekkend.

Als we weer terugkomen kunnen we meteen aanschuiven voor het diner, er is al een tafel buiten voor ons gereserveerd met mooi zicht op de rivier. Ondanks dat we van tevoren al besteld hadden wat we willen eten, duurt het best nog lang maar het is het wachten waard. We hebben allebei een heerlijke steak met groente en salade. Ik probeer weer om foto’s te plaatsen maar dat lukt helaas niet. We hebben inmiddels wel door dat je geluk moet hebben met het internet maar zodra het kan plaats ik iedere keer wat. Jullie moeten gewoon af en te maar kijken of er weer foto’s/filmpjes bijgekomen zijn.