Zaterdag 9 september Van Namib Lodge naar Swakopmund

We zijn vanmorgen vroeg opgestaan, om half 7 al en het is nog aan het schemeren. We hebben dan wel niet zo'n lange rit voor de boeg maar het is wel grotendeels over zand/grindweg en waarschijnlijk een heel lang stuk echt heel slecht. Wie weet valt het mee maar dat zien we dan wel.

We pakken alles in de bungalow alvast in en gaan met de auto naar boven naar het hoofdgebouw zodat we na het ontbijt meteen op pad kunnen gaan. Het ontbijt is eenvoudig maar goed. Twee boterhammen met gebakken of gekookt ei en thee/koffie en een glas met ontbijtgranen, fruit en yoghurt. Het brood is vers gebakken, de korstjes zijn nog knapperig.

Om 8.45 uur vertrekken we en het lijkt in eerste instantie makkelijker te gaan dan gisterenmiddag op de heenweg. Maar dat valt best tegen want we doen bijna een half uur over 7 km pad naar de doorgaande weg. Verder gaat het best lekker totdat we de “wasborden” op de weg tegen komen. Vreselijke irritante ribbels waardoor je een “Namibian massage” krijgt, gratis en voor niets. Jammer genoeg duurt die massage wel erg lang en kost het best veel tijd want je komt zo niet boven de 35/40 km/uur.

Wat betreft de route is dat niet erg want het landschap verandert steeds weer. We komen langs glooiende heuvels, rollende heuvels en heuvels met veel stenen. Ook rijden we door een kloof van de rivier Kuiseb, waarbij we een vrij nieuwe brug passeren. Het is dan ook ineens een stukje asfalt maar dat duurt helaas niet lang. Het is wel een mooie route maar eenmaal hier voorbij wordt het een grote brede zandvlakte waardoor de “weg” loopt. Best saai maar gelukkig is het wasbord hier achterwege gebleven. We komen langs de gehele route niets tegen en dus is een plaspauze gewoon naast de auto, het is niet anders.

Als we Walvisbaai naderen, verandert er van alles. Er is asfalt en veel industrie en Walvisbaai is een echte havenstad. We zien heel veel vierkante woonwijken met kleine huisjes van een verdieping in smalle straatjes zonder bestrating. De huisjes zijn weliswaar van beton en in meerdere kleuren geverfd maar ze zien er toch vervallen uit ; op het terrein voor de huisjes zie je “wasstraten” voor de auto’s voor zover het die naam mag hebben. Er staan grote vierkante bakken met water op een stelling en de auto wordt gewoon met de hand op het zand gewassen. Hier worden we niet echt vrolijk van: het ziet er armoedig en lelijk uit.

We proberen de plaats te vinden waarvandaan we morgen vertrekken voor een tocht met een catamaran op zee maar dat lukt niet. We gaan dus verder naar Swakopmund over een weg die vlak langs de kunst loopt met links de oceaan en het strand en recht het zand en de duinen van de woestijn. In Swakopmund zullen we in Veronika’s B&B 2 nachten slapen. Het is geen luxe onderkomen maar wel ruim opgezet. We krijgen een kamer voor 4 personen en die ligt aan een binnenplaats. De auto kan gewoon buiten voor de garage staan.

Als we alles binnen gezet hebben legt de eigenaar Hans-Jurgen alles uit en ik vraag waar Veronika is. Die is er niet meer, dat is de vorige eigenares en hij vond het handig om die naam te laten staan. We gaan wat boodschappen doen en lopen in het centrum wat rond en kijken in diverse winkeltjes met Namibische arts en craft. Op de terugweg rijden we nog even langs het restaurant waar Riksja, ons reisbureau, een tafel voor ons heeft gereserveerd, het ligt echt pal aan het water.

Dan gaan we terug naar onze kamer en proberen alle elektrische apparaten weer op te laden. Dat is best bijhouden iedere keer maar het is makkelijker dan vroeger toen we veel batterijen mee moesten nemen. Gelukkig hebben we hier ook redelijk goede wifi dus ik kan nog een filmpje van eergisteren en gisteren op de site zetten. Dat lukt namelijk niet elke dag dus kijk af en toe maar even of er nog foto’s en filmpjes zijn bijgekomen.

Om 18.15 uur rijden we naar de “The Tug Restaurant”, wat dus pal aan de Atlantische Oceaan ligt en je hoort en ziet de golven op het strand lopen. Het is hier trouwens best koud vergeleken bij vanmorgen, toen was het ongeveer 35 graden en hier aan de kust is het ruim 20 graden lager. Ook is er een soort mist met heel fijne druppeltjes, die er morgen waarschijnlijk ook nog is maar daarna weer weg gaat. Het water van de oceaan is hier ook erg koud want de stroming komt van de Zuidpool.

Als we willen parkeren zijn er twee heren, die ons aanwijzingen geven. We weten best wel dat dit gebeurt zodat de heren daar beter van worden en het advies is om dan 10 of 20 Namibische Dollars te geven, wat neerkomt op 50 cent of een euro. Maar een van deze heren is zo gehaaid dat ik al een grappige sleutelhanger met mijn naam erop in mijn handen heb en Bert krijgt er ook een. Nou ja, dat krijgen is natuurlijk niet de bedoeling want hij wil er 250 Namibische Dollar per stuk voor hebben. Bert gaat niet verder dan 400. Ik ben inmiddels dus wel gewaarschuwd voor een volgende keer.

De bovenverdieping van het restaurant lijkt op de stuurhut van een groot schip maar aan de buitenkant zie je daar niets van. Het is wel gezellig als je daarbinnen zit, het doet echt authentiek aan. Het eten is ook erg lekker, veel vis maar ook prima vlees. En wederom hoeven we daar niet te veel voor te betalen. Samen € 60,- voor twee voorgerechten, 2 hoofdgerechten met bijgerechten, drinken en koffie. En daarbij zit de fooi dan al inbegrepen.

Inmiddels is het wel donker maar Bert weet ons weer veilig thuis te brengen en daar zit ik dus nu het verhaal weer te schrijven. En straks de foto’s en mogelijk en filmpjes.