Vrijdag 8 september Van Elegant Desert Lodge naar Namib Lodge of Thousands Hills

Allereerst nog even een en ander over gisterenavond. Het diner was weer erg lekker en tijdens het diner komt het personeel zingend, dansend en muziek makende het restaurant binnen. Een onverwacht genoegen voor de gasten aan hun reacties te zien. Gelukkig is de wifi in het hoofdgebouw wel stabiel dus daarom hebben jullie veel foto’s, verhalen en wat filmpjes kunnen zien. Hopelijk kan dat vanavond ook weer.

We zijn om 7.30 uur opgestaan vanmorgen en we hebben een redelijk rustige dag voor de boeg. We hoeven “maar” 180 km te rijden maar wel over grindwegen. Het ontbijt is prima verzorgd, we krijgen een goed gevulde omelet vers voor ons bereid. Na het ontbijt rekenen we af en gaan we rustig op weg.

Het eerste deel van de route is dezelfde als het laatste deel van woensdagmiddag en dan zijn we ook al bijna in Solitaire. Het is inmiddels 11.30 uur.
Nu vragen jullie je natuurlijk af, net als wij vanmorgen, hoe groot deze plaats zal zijn. We weten inmiddels dat er minder dan 100 inwoners zijn maar dat er een benzinestation, bandenreparatie, een kerk, een bakkerij, een winkeltje en een restaurant zijn. Ik kan je vertellen, dat is het dan ook ongeveer. Er staan aan beide zijden van de “hoofdstraat” enkele blokken waarin men woont. Eigenlijk is het een soort “pit-stop”.

Bij de ingang staan diverse oude, roestige auto’s en er is best een grote parkeerplaats. Het is er dan ook behoorlijk druk. Niet zo vreemd als je bedenkt dat dit het enige benzinestation tussen Sossusvlei en Swakopmund is. En er is een bijzondere attractie namelijk Mc Gregors Bakery. De Engelsman Moose McGregor is hier jaren geleden een kleine bakkerij begonnen met als specialiteit heerlijke warme appeltaart. Dat is nog steeds heel erg lekker en inmiddels maken ze veel meer soorten koek en hebben ze uiteraard ook koffie. Jullie begrijpen dat wij daar heerlijk van genoten hebben en dat een lunch vandaag niet meer nodig is. Moose is in 2012 overleden en ligt vlak voor de bakkerij begraven.

Het is hier altijd verstandig om, als het even kan, elke avond of ochtend te tanken omdat er hier dus niet zo veel tankstations zijn. Voordat wij verder gaan tanken we dus ook. Je mag hier niet zelf tanken, dat wordt voor je gedaan. Ook wordt je voorraam schoongemaakt en desgewenst de bandenspanning opgemeten. Het is op grindwegen belangrijk dat de banden namelijk niet te hard zijn.

Hierna rijden we verder naar onze overnachtingsplaats, nog ongeveer 75 km te gaan. Het landschap verandert weer, er komen meer bomen en struiken en er lijkt wat meer gras te groeien. De structuur van de heuvels verandert ook naar meer rotsig.
Na ongeveer 40 km rijden komen we door de Gaub pass die met scherpe bochten (nog net geen haarspeldbochten) en veel hoogteverschil rustig gereden moet worden. Deze pas wordt aangegeven als een “gevaarlijke weg” maar als je rustig rijdt valt dat best wel mee.

Inmiddels zijn we aardig in de buurt van de lodge en volgens de route van het reisbureau moeten we rechtsaf en dan na 14 km zou dan de lodge liggen. We zien wel de naam “Namib Valley of Thousand Hills” maar die naam staat niet in de routebeschrijving, daar staat alleen “Namib Valley” in. We rijden dus 16 km door en besluiten dan toch maar om om te draaien. Goede beslissing want we moeten inderdaad naar “Namid Valley of Thousand Hills”. Als we linksaf slaan begint het off-road rijden pas echt, harder dan 20 km/uur kun je wel vergeten. En dat ruim 6 km lang, je vraagt je af wat er zo mooi moet zijn om een lodge zo afgelegen en moeilijk bereikbaar neer te zetten.

Als we er bijna zijn zien we inderdaad een heel groot dal en begrijpen we het. Het is een kleinschalig lodge met camping en bungalows. Geheel gebouwd van hout op de rotsen en het warme water komt van de zonnecollectoren op het dak. En dan verwacht je zeker geen zwembad maar dat is er wel, weliswaar van zeer bescheiden afmetingen maar toch. Naast elke bungalow een overdekte plaats voor de auto en dat is in deze temperaturen heel fijn. We zijn namelijk net na Solitaire de Steenbokskeerkring gepasseerd en officieel weer in de tropen.

We krijgen huisje 4 aangewezen en gaan daar met de auto naar toe. Het is een leuk huisje met gaas voor alle ramen, zodat we de ramen open kunnen zetten en het lekker doorwaait. Inmiddels is het al bijna 15.00 uur dus we relaxen even en gaan om half vijf naar het hoofdgebouw toe. Alleen daar is wifi en daar krijgen snacks bij het drinken en later ook het diner. Jullie begrijpen dat dineren in het dorp vlakbij dus geen enkele optie is maar daar taal je ook niet naar op zo’n mooie plek.

Om 17.00 uur gaan we naar het hoofdgebouw waar we wat drinken op het terras en we krijgen er wat snacks bij. Ik schrijf dit verhaal weer en we genieten van de ondergaande zon en van de dieren, die we langs zien schieten. Kleine muisjes die zo snel zijn dat we ze niet op de foto krijgen maar ook klipdassen. Die blijven rustig zitten. Helaas vreten klipdassen de jonge aanplant bij de lodge aan dus daar is men niet echt blij mee. De vallei lijkt nu helemaal kaal maar als het gaat regenen dan schiet het groen de grond uit, we krijgen de foto’s daarvan te zien. Wat een verschil is dat.

Om 19.00 uur krijgen we het diner, een lekker kipschnitzel met gebakken aardappel en wortel en een warm toetje toe. We kunnen een thermoskan heet water meekrijgen naar onze bungalow maar we drinken hier lekker nog een kopje koffie zodat ik alles op de site kan zetten. Daarna gaan we lekker slapen als we de bungalow nog kunnen vinden want het is hier aardedonker. Gelukkig is er verlichting langs het pad en hebben we een goede zaklamp bij ons.