Donderdag 7 september Naar Sossusvlei, Deadvlei en Sesriem Canyon

We zijn vanmorgen heel vroeg opgestaan, om 5.30 uur. We gaan namelijk met een georganiseerde excursie naar de Sossusvlei, Deadvlei en Sesriem Canyon. Het ontbijt gaat mee in de auto en we gaan om 6.30 uur op pad met 4 andere gasten. Het is nog donker, het waait behoorlijk en het is wel fris nog.

Het eerste deel van de route is over een zand/ grindweg maar het laatste deel naar de ingang van het Namib Naukluft National park is het asfaltweg. Het is dan inmiddels ongeveer kwart voor 8 en de zon komt op dus we maken mooie foto’s daarvan. Als de poort van het park opengaat wordt het kenteken van de auto opgeschreven en het aantal inzittenden inclusief de chauffeur/gids. Het betalen gebeurt bij verlaten van het park zodat men zeker weet dat iedereen voor zonsondergang weer weg is.

Het landschap begint steeds meer op een woestijn te lijken. We rijden door en vlakke vallei met aan weerskanten kale heuvels en bergjes van maximaal 300 meter die langzaam plaats maken voor zandduinen. De kleur van het zand wisselt door de stand van de zon en de schaduw maar meestal is het roodkleurig door het ijzergehalte.

Op het eerste uitkijkpunt zien we 4 luchtballonnen overkomen, die net naast het uitkijkpunt gaan landen. Daar wachten we niet op en we rijden verder naar het tweede punt en dat is Dune 45 nadat we Dune 40 gepasseerd zijn. De naam van de dunes geeft aan hoeveel kilometer zij verwijderd zijn van de ingang van het park. Hier gaan we de auto uit, het is hier erg druk. Bijna iedereen wil naar de top van Dune 45, op ongeveer 220 meter hoogte, dus een foto van Bert of mij alleen gaat zeker niet lukken. Bijna iedereen loopt naar boven maar door het hele zachte losse zand is dat best moeilijk dus wij lopen maar een stukje naar boven.

Er staan hier enkele bomen, die bijna dood lijken maar ondanks dat zitten er bloemetjes in. Het blijken acaciabomen te zijn en die kunnen behoorlijk groot worden. Ook leven er hier nog dieren zoals de Oryx/spiesbok, en de jakhals; we hebben de mazzel dat we beiden ook nog echt zien. De spiesbok lijkt wel te poseren voor ons, een machtig gezicht. Bert heeft ook nog drie struisvogels gezien.

We rijden verder naar de Deadvlei. Dit voormalige zoutmeer is een vlakte van opgedroogde klei waar “bomen” staan, die helemaal dood  zijn. Soms loopt er in de natte periode toch nog water in en dan is het een lustoord voor flamingo’s. Hierachter ligt “Big Daddy”, de hoogste duin van het park, ongeveer 300 meter hoog. Het is allemaal heel indrukwekkend en ik hoop dat de foto’s jullie een beetje goed beeld geven. Ik ben niet meegelopen maar heb een gezellig gesprek gehad met enkele mannen aan een tafeltje onder de grote acaciaboom. Het ging over bankovervallen, geloof en politiek. Best grappig zo’n onverwacht gesprek.

Als Bert en de anderen terug zijn, inmiddels haf 12, rijden we verder naar het uiterste punt van deze excursie waar we onder en grote acaciaboom ons ontbijt krijgen opgediend door de gids. De tafel wordt netjes gedekt met een kleed en uit de koelbox komt het uitgebreide ontbijt. Brood, beleg, eitjes, ontbijtgranen, yoghurt en fruit. En gewoon aardewerk borden en gewoon bestek. Een bijzondere maaltijd op zo’n bijzondere plek.

Hier krijgen we gezelschap van een jakhals en een pied-kraai/witborskraai, deze laatste zat vlak achter mij een bankje te roepen, alsof hij wilde zeggen “schiet op, ik heb honger”. Na dit gezellige “ontbijt” hebben we nog een rondje gelopen en zagen onder een boom een spiesbok, het nationale dier van Namibië. Hij liep een beetje rond en leek wel voor ons te poseren, zolang je maar niet te dichtbij kwam. Echt leuk hoor.

Na de maaltijd rijden we een stuk terug en komen dan uit bij Sesriem Canyon. Deze smalle en 30 meter diepe kloof ontstond toen de Tsauchabrivier zich een weg baande door het zachte kalksteen. De naam Sesriem komt van het feit dat men 6 riemen aan elkaar moest knopen om water uit de kloof te kunnen scheppen. Nu staat het bijna het hele jaar droog. Je kunt deze kloof pas zien als je er bijna in valt, van een afstand van enkele meters zie je de kloof niet. Maar daarvoor hebben we onze gids.

Inmiddels is het bijna half twee en we gaan op weg naar de uitgang van het park waar de gids gaat betalen bij het kantoor. Bij het hek moet hij de bonnetjes laten zien en wordt zijn kenteken doorgeschrapt. Dan is het nog ongeveer een uur rijden naar de Elegant Desert Lodge. Daar nemen we eerst een lekker koud biertje want het is inmiddels ook best behoorlijk warm geworden. We hebben ook ruim een liter water gedronken vandaag.

We lopen naar onze kamer toe en gaan onder de douche, al het zweet en zand eraf spoelen en even lekker bijkomen. Ik zet alle foto’s alvast op mijn computer en ga straks in het hoofdgebouw proberen alles op de site te zetten want het internet in de kamer valt steeds uit.

In het hoofdgebouw lukt het in eerste instantie ook niet, maar gelukkig gaat het tijdens de maaltijd beter. Want natuurlijk dineren we weer hier.