Dag 13 Naar Andenes

Vanmorgen vroeg opgestaan en de tassen ingepakt en naar de auto gebracht. We willen namelijk echt de eerste boot van 11.00 uur naar Andenes niet missen want anders moeten we wachten tot die van 15.00 uur en is de hele dag een beetje weg. Hierna gaan we ontbijten en om 8.30 uur vertrekken we naar de ferry in Gryllefjord. Daar aangekomen bleek dat we zeker niet de eersten zijn, we hopen zelfs dat we gewoon meekunnen. Er staan heel veel campers. Niet te geloven zoveel campers als we hier in Noorwegen zien en ook bepaald niet de kleinsten.

Om 10.30 uur komt de ferry aan en zien we de auto’s eruit komen. Dan komt er iemand, die de kentekens van de auto’s stuk voor stuk scant voordat ze aan boord gaan. En op de ferry geeft iemand aanwijzingen waar je mag gaan staan. Gelukkig komen wij nog aan de beurt en kan de vaart beginnen.

De ferry vaart eigenlijk gewoon over de Atlantische Oceaan; de overtocht duurt 1.45 uur en gelukkig is het rustig op zee. Tijdens de tocht raakten we gezellig aan de praat met een Noors echtpaar over vakantie en de kinderen etc.

In Andenes, op het eiland Andoya, zijn we een van de laatsten die van boord gaan en we rijden richting hotel. Er is geen receptie te vinden maar we horen dat we voor de sleutel naar een ander hotel moeten. Dat had ik kunnen weten, want het staat in de voucher. Bovendien zijn de kamers niet vóór 15.00 uur klaar.

We rijden door naar de Sea Safari in verband met de walvissafari van morgenochtend. Daar krijgen wij te horen dat de tocht morgen niet doorgaat omdat het gaat regenen en er wind verwacht wordt en dan is een RIB-boot echt niet veilig. Dat is pech hebben maar het is niet anders. Zij gaan het doorgeven aan ons reisbureau.
Het reisbureau belt ons al snel daarna op om het aan ons door te geven. Zij willen proberen om het op een andere dag door te laten gaan als we in het volgende hotel zitten. Op zich een leuk idee maar alhoewel de afstanden niet groot zijn is ook de gemiddelde snelheid erg laag dus daar zien wij van af. Mogelijk komen we zelf nog iets tegen. Wel heel attent van hen in ieder geval.

We gaan naar de vuurtoren, daarvandaan heb je een mooi uitzicht. We lopen naar het Andoy museum. Dit is een klein museum over de pool regio en met name over Hilmar Nois. Hij was een Noorse jager en heeft tussen 1909 en1963 35 jachtwinters doorgebracht op Spitsbergen. In 1924 begon hij met de bouw van zijn huis dat de naam “Kasteel” kreeg en hij overwinterde er in 1930 voor het eerst. In 1935 werd het omgedoopt tot “Villa Fredheim” en werd het een van de meest bekende Noorse visstations.

Nois bouwde ook verschillende andere jacht-en hulpstations. Door hem kwam er een soort netwerk van hulpstations op Spitsbergen. Na zijn jachtleven verkocht hij “Villa Fredheim” en 25 andere hutten aan de staat voor 5000 kronen en in 1957 werd hij onderscheiden met de “King’s Medal of Merit”; een eer die hij deelt met drie familieleden.

Als we rondlopen vraagt iemand ons of wij Nederlanders zijn. Het blijkt de man te zijn van een videoclip over het museum en hij heeft Nederlandse ouders. In het museum heeft hij een “troon” gemaakt en de bedoeling was dat hij verhalen zou vertellen aan kinderen. Daar is door de Covid nog niets van terecht gekomen.

Hierna gaan we naar “Spaceship Aurora”. Hier vind je ervaringen voor zowel grote als kleine ruimteliefhebbers. Er is een film over het heelal en het noorderlicht, een tentoonstelling, een klimmuur voor kinderen, een escaperoom en je kunt er een virtuele reis naar Mars maken.

Wij besluiten om het avontuur aan te gaan en we gaan samen de reis maken. Eerst krijgen we uitleg en een introductiefilm. Daarna kun je een “ruimtepak” aantrekken en ga je de reis maken, uiteraard helemaal virtueel en soms met VR-bril. Bert is de piloot en ik ben de team-manager. Je wordt via schermen steeds verder geleid en het lijkt net of je echt op Mars landt. Daar kun je monsters nemen, die dan worden onderzocht op bacteriën. Het is namelijk niet de bedoeling dat je bacteriën meeneemt van de ene naar de andere planeet. Het is echt geweldig leuk om te doen en als we weer geland zijn krijgen we een de-briefing en moeten we wachten op de uitslag van eventuele bacteriën van de meegenomen monsters voordat we weer mogen uitstappen.

Als weer zijn “uitgestapt” krijgen we een diploma, omdat we de VR-bril goed gebruikt hebben en voor de kleinkinderen krijgen we ook een leuke attentie. Dit is echt een aanrader als je hier in de buurt bent.

We rijden terug naar Andenes en onderweg tanken we eerst even en halen brood in de supermarkt. Dan gaan we naar het Thon hotel om de sleutel op te halen en rijden we naar ons leuke verblijf voor deze nacht. Het is een complex wat op palen staat; het zijn kleine units met een keukenblok en zelfs en vaatwasser. Klein maar fijn. Helaas is het restaurant bij ons onderkomen gesloten dus we eten op de kamer.