Dag 15 Op Langoya

Vannacht heb ik om kwart over 12 een foto gemaakt en daarop zie je de zon nog een beetje schijnen in het water. Bizar dat het helemaal niet donker wordt, gelukkig slapen we daar niet minder om.
Het lijkt vandaag een mooie dag te worden, de zon komt al door en het waait helemaal niet.

Na het ontbijt gaan we mee met een zeearend safari vanuit de haven van het hotel. We krijgen eerst uitleg over de tocht en de veiligheidsvoorschriften aan boord van de kapitein/gids. Ook geeft hij nog wat tips over het nemen van foto’s en filmpjes. Dan krijgen we allemaal een mooi pak aan. Nou, daar zullen we het zeker niet koud in krijgen.

We gaan aan boord met 6 gasten en de kapitein/gids. Het is een Engelsman die hier al 15 jaar woont. We varen naar een eerste plek waar een zeearend op een paal in het water zit. Om de zeearend te lokken gooit hij een bevroren vis in het water maar alleen de zeemeeuwen komen erop af. De zeearend blijft zitten waar hij zit.

De gids vertelt dat een zeearend een eigen territorium heeft en dat er hier in de buurt ongeveer 5 territoria zijn. Van twee daarvan voelt hij zich verwant met de vogels want ook ’s winters geeft hij ze te eten. Zeearenden kunnen namelijk een vis op 2 kilometer zien maar als het donker wordt dan zien ze niets. En ’s winters is het hier heel lang donker.

We varen naar het tweede territorium waar we 2 zeearenden op een rots zien zitten, het is een stelletje. De man is altijd kleiner dan de vrouw. Hier reageert een van de twee uiteindelijk wel op de vis maar of hij de vis nu echt uit het water heeft gehaald konden we niet zien. Het is wel mooi om te zien hoe ze vliegen en hoe de meeuwen dan uit de buurt blijven. Een zeearend kan namelijk een meeuw laten verdrinken door er bovenop te gaan zitten.

We varen verder en gaan de Hellfjord in. Dit betekent niet dat we naar de hel gaan; hell is Noors voor geluk. In deze fjord zaten vroeger de vissende Sami maar die zijn al lang vertrokken. Helemaal achterin deze fjord is een kleine rots waarop veel “Arctic Terns” zitten, Noordse sternen. Het zijn vrij kleine vogeltjes maar ze kunnen heel ver vliegen. Ze broeden op het noordelijke halfrond en overwinteren op het zuidelijk halfrond en vliegen jaarlijks wel 70.000 km.
Omdat ze broeden in het noorden en overwinteren in het zuiden zien ze waarschijnlijk meer daglicht dan menig ander wezen.

We varen nu weer terug maar ook nu lijken de zeearenden weinig trek te hebben. We zien ze wel zitten maar de afstand is wel erg groot. De gids vermoedt dat het komt doordat er veel gevist wordt vandaag en er dus veel visafval in het water terecht komt waardoor zij geen honger hebben. Jammer voor ons.

We varen terug naar de haven en doen de pakken uit. De gids laat ons nog zien waar we de zeearenden gezien hebben en hoe groot een territorium is. De jongen van een paar blijven bij de ouders totdat het nieuwe broedseizoen is aangebroken, dan worden ze min of meer verstoten. Zij moeten dan zelf een gebied zoeken.

We gaan terug naar onze kamer en eten lekker een broodje. Daarna gaan we een stukje rijden richting Stokmarknes op een kleiner eiland. In deze plaats is Richard With geboren. Hij richtte in 1893 de Norwegian Coastal Express op en hij is min of meer de grondlegger van de postboot begin 20e eeuw. Dat is later uitgegroeid tot wat nu de “Hurtigruten” is. Hurtigruten betekent letterlijk de snelle route en dat klopt dus wel. Het schip doet er nu 12 dagen over om van Bergen naar Kirkeness te varen en doet onderweg meer dan 30 plaatsen aan; uiteraard ook andersom.

We zien in het museum een replica van de DS Finmarken, een waar oord van luxe. Ook lopen we op de MS Finnmarken, het schip heeft het mooie museumgebouw als overkapping gekregen, waar we de hutten zien zoals ze in de jaren 50 waren ingericht. Echt leuk om te zien hoe het toen was, zeker als je bedenkt hoe het nu op de nieuwe ferry’s is.

We rijden weer terug naar Ringstad via de andere kant van het eiland. Als we weer bij de tunnel komen waar gewerkt wordt, hebben we geluk. We mogen nog net aansluiten, de slagboom gaat voor ons open en we mogen meteen doorrijden. Anders hadden we ongeveer een half uur moeten wachten.

Als we bij het hotel zijn kunnen w meteen aanschuiven aan het diner, dit keer gewoon van de kaart. Bert kiest een tournedos die smelt op zijn tong en ik ga voor de heilbot. Het is allemaal erg lekker. We raken aan de praat met een ander stel. Zij doen ongeveer dezelfde reis als wij via hetzelfde reisbureau dus we zullen elkaar zeker nog meer tegenkomen. Na een toetje en koffie gaan we weer terug naar onze kamer. Het is weer een mooie dag geweest met in de loop van de middag wel wat bewolking maar niet te koud en geen regen.