Dag 2 Tempel van de Hemel en de Verboden Stad

We hebben heerlijk geslapen, hopelijk hebben we verder geen last van een jetlag. Als we in de eetzaal komen is het er erg druk en is het zoeken naar een tafel en een kopje. Het ontbijtbuffet is heel uitgebreid alleen weinig brood. Er is veel warm eten en salade etc.

Om 9.00 uur vertrekt de bus naar de Tempel van de Hemel door een druk Beijing. Onze gids Li vertelt ons alvast een en ander over de dag en over de tempel. Ook leert hij ons elke dag een woordje chinees, een leuk idee. Om het makkelijker te maken of iedereen van de groep iedere keer aanwezig is geeft hij ons nummers per groep, stel of persoon; wij zijn de rest van de reis nummer 7. Dan hoeft hij alleen maar 14 nummers op te noemen om te weten of we er allemaal zijn.

De Tempel van de Hemel is een Taoïstische tempel. Vanuit deze tempel werden door de keizers van de Ming Dynastie rituele, plechtige ceremonies gehouden om de goden gunstig te stemmen voor de oogst. Het tempelcomplex werd gebouwd van 1406-1420 onder keizer Yongle – hij liet ook de Verboden Stad bouwen. In de 16e eeuw werd de tempel verbouwd en uitgebreid door keizer Jiajing die ook de Tempels van de Zon, de Aarde en de Maan liet bouwen.

Sinds 1918 is het een park geworden en sindsdien is het voor iedereen toegankelijk. Het park heeft een oppervlakte van 2,7 km² en is vrij van toegang behalve het ommuurde deel waar de gebouwen staan. Daardoor zijn er het hele jaar veel oudere chinezen aanwezig die daar hun tijd doorbrengen met spelletjes en handwerken. Sinds 1998 staat het op de werelderfgoedlijst van Unesco.

Na dit bezoek gaan we met de bus naar een restaurant voor de lunch. We zitten met 10 personen aan een ronde tafel waarop een glazen draaiplateau zit. Daar worden alle gerechten op gezet en kan iedereen dus makkelijk overal bij. Het eten smaakt prima.

Na de lunch gaan we met de bus naar het Tiananmenplein. Dit plein is het grootste plein ter wereld en er kunnen 1 miljoen tegelijk op het plein staan. Het is vooral bekend om de parades en om de opstand van de studenten in 1989. Op het plein staat het mausoleum van Mao; ook staat er een monument voor de oorlogsslachtoffers. Aan de ene zijde van het plein staat het nationale museum en daar tegenover het gebouw van het centrale parlement – dit bestaat uit ongeveer 3000 personen en komt éénmaal per jaar twee weken bijeen. Tegenover het mausoleum van Mao is de Verboden Stad.

Nadat er een groepsfoto is gemaakt op het plein gaan we naar de Verboden Stad toe. Keizer Yongle liet deze stad bouwen van 1406-1420. De stad is 750 bij 960 meter en wordt omringd door een brede gracht. Van het zand van deze gracht werd een grote heuvel aangelegd aan de zuidzijde in het Jingshanpark.

We gaan naar binnen door de Poort van de Hemelse Vrede; via de binnenplaatsen gaan we door de Meridiaanpoort – de eigenlijke toegang tot de Verboden Stad. Alleen de keizer mocht deze poort gebruiken. Achter deze poort ligt de buitenhof met 5 marmeren bruggen over een gracht in het midden. Via de poort van de Opperste Harmonie kom je in de binnenhof waar drie hallen van de Harmonie zijn. Eén daarvan is de imposante Hal van de Opperste Harmonie waar grote staatsbanketten werden gehouden. Deze hal staat op een drieledig platform van bewerkt marmer en was lang het hoogste gebouw van Beijing – een wet verbood de gewone mensen om iets hoger te bouwen. In deze hal staat de keizerstroon evenals een zonnewijzer en een graanmaat, wat herinnert aan de keizerlijke verantwoordelijkheid voor een nauwkeurige tijdmeting en het bepalen van de juiste tijd om te zaaien en te oogsten.

Op de binnenplaatsen staan grote bronzen en ijzeren vaten waarin altijd water stond om eventuele branden te blussen. Als het koud werd dan werden de potten ingepakt in katoen en zonodig werd er een vuur onder gestookt zodat het water niet kon bevriezen. Alle gebouwen in de Verboden Stad waren namelijk van hout gebouwd.

Verder naar achteren kwamen dan de vrouwenverblijven. De keizer had wel 3000 concubines naast de keizerin – zijn wettige echtgenote. Deze concubines werden bijgestaan door 5000 eunuchen en zij waren onderverdeeld in verschillende rangen. Er waren slechts twee criteria waaraan de concubines moesten voldoen: ze moesten mooi zijn en van een nobele familie komen. Veel van deze meisjes zagen hun keizer nooit in levende lijve.

Nog verder naar achteren zijn de verblijven van de keizer en de keizerin en daarachter de keizerlijke tuinen. Uiteindelijk verlaten we de Verboden Stad door de poort van de Moed in de Strijd en gaan we met de bus naar een restaurant voor het diner.

Al met al een drukke dag.